“Sanki hayatının bütün izleri onu sarmış, şöyle diyordu. 'Hayır, bizi bırakamazsın, başka biri olamazsın, neysen o olacaksın; kuşkularınla, kendinden sonsuz memnuniyetsizliğinle, kendini boşuna düzeltme çabalarınla ve yaşadığın düşüşlerle ve senin için olanaksız, sana yazılmayan o sonsuz mutluluk beklentinle, neysen o olarak kalacaksın.‚„
Sayfa 136