“Ben insan kalbiyim maddenin ve balçıktan yaratılmış insanın yasalarının tutsağı… Güzelliğin yurdunda ve hayat kaynaklarının yamacında, insan tarafından duygulara dayatılan yasaların kafesine hapsolmuşum. Yaratıkların iyilikler beşiğinde ve aşkım elleri arasında, terk edilip mahvolmuşum, çünkü bu iyiliklerin meyveleri ve bu aşkın ürünleri bana yasak. İnsanların törelerine ve yargılarına göre, bende arzu uyandıran her şey bir utanç ve rezillik olmuştur.
Ben insan kalbiyim, toplum yasaklarının karanlığına mahkûm, yıkılıp gitmişim. Yanılgıların zincirleriyle bağlanmış, can çekiştim. Uygarlığın bozuk düzeninin köşelerine terk edilmiş, ölüp gittim. Bu sırada tek kelime etmedi insanlık, gözleri kuruydu ve gülerek bakıyordu.”
Sayfa 23Kitabı okuyor
Aşkım benim kanatlarımdır. Cennete gideceksem eğer, bu kanatlarla yükselirim. Yeter ki Nevâ orada olsun! Eğer o, yerin yedi kat dibindeyse, Kabil'in, Nemrud'un, Ebû Cehil'in ve tüm putperestlerin günahlarının bin mislini işleyip cehenneme bile inerim! Çünkü kalbimi kavuran aşkın cehennem ateşinden bile yakıcı olduğunu bilirim! Nevâ dünyadaysa eğer ve ben cennetteysem, yasak meyveyi hiç düşünmeden yerim! Çünkü bilirim ki, Nevâ neredeyse cennet de oradadır!
Sayfa 59Kitabı okuyor
Karantinaya alındı duygularım
Korku bir virüs gibi oyarken yüreğimi
Her gün cesaretle adımlıyorum
Yasak bölgesini düşüncelerin
Sayfa 17Kitabı okudu
