2000’li yıllardan sonra her 2 tarafın da güven duygusu içerisinde yaşayıp mutlu olabileceği herhangi bir evlilik olduğunu düşünmüyorum. Sırf böyle gelmiş böyle gider diye evleniyor insanlar. Halbuki bir an durup mantığıyla düşünse, şu devirde evliliğin çok saçma bir dayatma olduğunu herkes anlayacak..
Ekşi’de bir paylaşım gördüm. Etkileyici..
“yaşlandıkça saçlarından hazzetmez oldu annem.. ağır geliyor diyor, eline makası geçirip kesiyor uzadıkça.. baktım bugün yine kesmiş.. anne dedim saçını mı kestin yine, kuaföre gitseydik keşke falan.. aman dedi geldim kaç yaşına uğraşamam kuaför muaför.. baktım tabii eğri büğrü arkalar.. dedim düzelteyim biraz, hemen de ikna oldu.. kadın ne de olsa mı diyeyim, çocuk gibi oldu iyice mi diyeyim.. neyse aldım makası tam keseceğim, baktım iyice beyazlamış saçları.. normalde saçı çok açık sarı olduğundan tam anlaşılmıyordu önceleri.. artık anlaşılıyor.. annem gitgide yaşlanıyor.. küçükken saçlarımı bazen annem keserdi, bu sefer ben kestim.. boğazım düğümlendi, kestim kestim, bak bakalım olmuş mu dedim.. olmuş olmuş dedi, gitti.. yaşlandık anne.. bir gün göremeden beraber yaşlandık..”