Kürt demiş ki, ölüm ölüm ya bu hırlamak da nesi oluyor!
Sayfa 11
Hüzünlü bir sessizlik var üzerimde. Anlatamamanın, kırılmışlığın, kimsesizliğin, acının sessizliği..
"Konuşan insan öyle kolay kolay dertten ölmez. Bir insan konuşmadı da içine gömüldü müydü sonu felakettir." demiş Yaşar Kemal.
Çok anlattım zamanında, çok konuştum fakat fark ettim ki kimse beni dinlemiyor, anlamıyor veya anlamaya çalışmıyor. Ben ise anlatıp üzüldüğümle kalıyormuşum meğer, ne acı.
Ben artık susuyorum, fısıltılarımdaki çığlıklarımla sessizliğin kucağına yatıyorum. Konuşmayı unuttum fakat dinlemeyi öğrendim. Dinledikçe insanların içinde ne fırtınalar koptuğunu gördüm. Neden artık kimse kimseyi dinlemiyor? Neden herkes konuşmak için fırsat kolluyor? Neden kimse kimsenin acısını, hüznünü, mutluluğunu, sevincini hissetmiyor? Ne oluyor bize?
İnsan olarak varız ama insan olarak yaşayamıyoruz. İnsanî özelliklerimizi kaybediyoruz günden güne, yok olduğumuzun ise farkında bile değiliz.
İnsan kalabilmek dileğiyle..
Köylü nasıl sakladı her şeyini, değil mi? Bizim saklayacak hiçbir şeyimiz yoktu. Ben saklayacak bir şey aradım, bir iğne bile bulamadım saklayacak. Bir zoruma gitti ki... Yoksulluk şimdiye kadar bana böyle koymamıştı
Sayfa 100Kitabı okudu
Önemli bir karar vermesi gerekti. Bu öyle bir karardı ki, bir muhtar Cumhurbaşkanı bile olsa tek başına öyle bir karar alamazdı
Sayfa 113Kitabı okudu
O konuşurken Köroğlu içinden fikreyliyordu.Demek ki görünüşe aldanmamalı...Atalar ne demiş, kepenek altında er yatar, demiş.İşte tam da bu çoban için söylemiş.Bir kişi çobansa da, hiçbir adama öyle tepeden, öyle adam saymazcasına bağırmanın bir yakışığı yok. Öyle değil mi, Ağalar Beyler?..Dinleyenler söyleyenler?..Haklı söze Hacı Emmim ne desin?
Sayfa 60
İnsan birden irkiliveriyor.Atom bombası bu şehre düşmüş sanki.yer yer taş yığınları,harabeler. Diyarbakır pas tutmuş.Diyarbakır, eski, çok eski bir demir kadar paslı.İlk bakışta böyle ya, insan aldanıyor.Sonra yavaş yavaş ayılıp ısınıyor Diyarbakır'a,anlıyor ki iş böyle değil.
