Arkadaş Zekai Özger
Beyaz Ölüm Kuşları
Sonra bir gün anneler de ölür
Böcekler ve kertenkeleler ölür
Boşalır suyu havuzun kum seddi yıkılınca
Sivrisinekler ve kağıttan kayıklar ölür
Sonra o gün çocuklar da ölür
Biz hepimiz önce küçük bir çocuktuk
Fırat yaşlı olmadığı için huzurevine yerleştirilemiyordu.Engelli olmadığı için de bir bakım merkezine yerleştirilemiyordu. Normal denebilecek bir zekaya sahip olmadığı için bir işe yerleştirilemiyordu. Yaşı büyük olduğu için de bir yetiştirme yurduna yerleştirilemiyordu. Ailesi olmadığı için bir aile yanına yerleştirilemiyordu. Yaşça büyük olduğu için çocuğu olmayan bir ailenin yanına da yerleştirilemiyordu. Sevimli olmadığı için, gönüllü bir ailenin yanına yerleştirilemiyordu. Suç işlemediği için bir hapishaneye yerleştirilemiyordu. Ölmediği için bir kabristana yerleştirilemiyordu.
Yaşar, ne yaşar ne yaşamaz gibi öylesine yaşıyordu. Koca dünya ona dar gelmişti.
Tıpkı Ebu Zer gibi. Yalnız doğdu. Yalnız kaldı. Yalnız yaşadı. Belki de yalnız ölecek.
Sayfa 69Kitabı okudu
İstanbul dedik de özendik geldik
Kaldırım taşına uzandık kaldık
Canımızı verdik harçlık kazandık
Onu da elimden aldın İstanbul
İstanbul dediğin zengini tahtı
Hükümet halkasın boynuma taktı
Nedir bu zavallı Yaşar'ın bahtı
Beni özlemlere saldın İstanbul
Kaldırım taşları dizime zarar
Su kurşundan akar özüme sarar
Güzelleri çoktur gözüme sarar
Gözümde gönlümde kaldın İstanbul
Hey Anşe'm yavuklun uzattı sözü
Ağlamaktan görmez Yaşar'ın gözü
Yakar tüm dünyayı içimin közü
Dert olup gözlüme daldın İstanbul
Rahmetli babam, ''Aman oğlum, bişeyi bedava dediler mi, aman alma sakın, ordan kaç... Bedeline almaktan çok daha pahalıya gelir!'' derdi.
... Ne demişti Süleyman Usta; dayanamayıp sövmek istedin de, söveceğin yere sövmek suç olcaksa, o zaman feleğe söveceksin... İşini bilen halkımız böyle yapar, demişti. Çünkü feleğe sövmenin ceza kanununda maddesi yoktur. Feleğe sövünce hem senin için serinler, hem de duyanlar kime sövdüğünü anlarlar.
Bir kara talih kovaladı beni
Umutlar verdi oyaladı beni
Onulmaz yerimden yaraladı beni
Sarsın yaramı çağırın annemi!
Başına gelmeyen bilmez, bir; tok açın derdinden anlamaz, iki; ey yarenler, sizlerin başınıza gelenler daha ne ki... Büyük kentte aç sokak iti olsan, çöp tenekelerini eşeler de karnını doyurursun, açlıktan ölecek değilsin ya... Ya benim gibi hırsızlamaya da yüreksizken ne bok yersin ... İnsan olmak, hem de insanın yoksulu, yolsuzu olmak ve de umarsızı olmak, sokak iti olmaktan bin kötü...
'' Kul sıkışmayınca tanrı yardımına koşmazmış ''
Medeniyetin okulu, kursu mursu olmaz, insanın kendinde olmayınca ne yapsan boş.