Bir de "kelimelere boğulmak" var veya "kelimelerle boğmak".
Yani, pasını, isini almadan, anlamı parlatıp söyleyişi cilalamadan, özensizce kullanmak kelimeleri.
Ağızdan gelişigüzel dökülen kelimeler daha kâğıda düşmeden, muhatabın kulağına ulaşmadan, gönlüne varmadan ölürler. Ölü kelimelerden yaşayan/canlı, inşa edici ve onarıcı hayaller de çıkmaz gerçekler de.
Şairler, sanatçılar elinde yaşar ve geleceğe taşınır onlar. İstisnası yoktur bunun. Toplumun diğer bütün unsurları kelimeleri kullanır, eskitir, yıpratır.
İçimiz ölmeden bunu anlayalım.
Zira, dıştan müdahaleler iç kabul ederse etkili olur, dönüşümü sağlar.
Sanatsızlık, şiirsizlik diri diri gömülmesidir insan denen mucizenin, dolayısıyla dilin.
Dili yaşat ki insan yaşasın, nefes alsın, arınsın, dua etsin, tövbe etsin, kendine gelsin.