Farklı biri olma korkusu
Babasını kaybeden ve ablası da evlendiği için annesiyle beraber tek yaşayan genç bir kızın bir gününü anlatan bu kitap, bana aynı yazarın 
İnsanlığımı Yitirirken'deki karakterini anımsattı. Şöyle açıklayayım: bu iki karakter de toplumun kabul gördüğü şekilde kendilerini bir kalıba koyarak gerçek benliklerini içlerine hapsederler. Okurken bu hapsolmuş düşüncelerin az da olsa dışa yansımasıyla toplum onları hemen ötekileştirir. Bu kızın konuşma tarzı, dinlediği müzikler ve düşünceleri de bu yüzden kendiyle çelişiyor. Peki bizler de toplumun istediği gibi mi yaşıyoruz? İçimizde çoğu doğruya ve geleneğe aykırı bir taraf da yok mu? Bu sorular kişinin iç sesi ile cevap bulabileceği sorulardır. Eminim çoğumuz bastıramadığımız bu düşünce ve duyguları böyle kitaplar aracılığıyla anımsayıp, içselleştirebiliyoruz. 
Osamu Dazai'de bu tür düşünceleri gerçekçi bir şekilde yazma konusunda gayet başarılı. Bu yüzden kitaba şans verebilirsiniz
