"Ona göre insanların adaleti hiçbir şeydi, Tanrınınkiyse her şey. Beni mahkûm edenin insanların adaleti olduğunu hatırlattım. O da bana yine de bunun günahımı temizlemediğini söyledi. Günahın ne anlama geldiğini bilmediğimi söyledim. Bana yalnızca suçlu olduğum söylenmişti; suçluydum, bedelini ödüyordum, daha fazlasını isteyemezlerdi."
Dünyaya ve kendine tamamen yabancılaşmış bir adamın hikayesini okuyoruz.
Meursault, yaşamın anlamını kaybetmiş belki de o anlamı hiç bulamamış bir karakter. Mış gibi yapanların dünyasında sırf kendisi olduğu için tuhaf bulunan, nefret edilen biri. Aslında hiçbir şey değişmemiş hâlâ mış gibi yapmayanları dışlayan, aşağılayan bir dünyada yaşıyoruz. Kitap kısa ve akıcı. Ancak son bölümde Meursault idama gitmeyi beklerken hissettiği korku, yaşamak için çıkar yol bulma çabaları ve sonunda kabullenişini okumak uzun sürdü. Topu topu 10 sayfa ne var bunda diyebilirsiniz. O 10 sayfa aslında tüm kitap değerindeydi.
