Spoiler içeriyor.
Acemoğlu ve Johson son dönemin popüler kavramları olan yapay zeka, makine öğrenmesi ve görece daha eski bir döneme tarihlendirilebilecek otomasyonu hikayenin farklı bir istikamette yazılabileceğine dair naif(en azından Harari'yi baz alınca) bir iyimserlikle ele alıyor. Bütün bu çipler ve bilmem kaç insanın ürettiği işi tek başına üretebilen makineler çılgınlığı içerisinde Muhteşem Yedili ve bunların tüm dünyadaki muadillerinin çıkarları için değil de işçilerin marjinal üretkenliklerini arttırmak ve emeğin pazarlık gücünü güçlendirmek için çalışmanın ortaya koyabileceği farkı tarihten pek çok örnekle ortaya koyarken bir yandan da bir zamanlar demokrasiyi güçlendirme adına bir umut ışığı olarak görülen teknolojik gelişmelerin nasıl olup da sosyal hareketleri takip ve kontrol aracı haline geldiğini gözler önüne seriyor kitap. Tek seçeneğin, ya da seçeneksizliğin, şuan deneyimlediğimiz olmadığına, bunun değişebileceğine inanan birilerinin varlığı umut verici.
