Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.31
Berna Durmaz
Berna Durmaz Yorumları ve İncelemeleri
Berna Durmaz yorumları ve incelemelerini, Berna Durmaz kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Berna Durmaz puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
On altı öyküden oluşuyor. Öyküler şehrin insanı hapsedişini, otobüs içindeki ter kokularını, bürolarda çalışanların kendini kafese kapatışını, paranın insan yaşamından önemli olduğu fabrikaları, kalabalık sokakları, betonlaşan çevreyi, yok olan müstakil evler kültürünü ele almış. İnsanlar mutsuz şekilde şehre mahkum yaşamaktadır.
Erik Bozumu öyküsü diğer öykülerden biraz çıkıp tatil için deniz kenarı yerleşim yerine götürüyor. Tatil bölgeleri de betonlaşsa da insanlar oraya mahkum değiller.
İnsan şehirden sadece şehir toplumunun dışlamasıyla kurtulur. Son öykü "İz"de elindeki yara izinden ötürü dışlanan insan karakteri çizilmiş. İnsan toprak, bitki ve böcek içinde huzur bulmuş ve özgürleşmiştir.
Berna Durmaz'la tanışma kitabım içi gibi kapağı da ilgi çekici olan "Metal Hayatlar" oldu. Yazarın anlatmak istedikleri hakkında eserin adı ve kapak görseli okura ipuçları veriyor. Şöyle bir kapağı açtığımızdaysa aslında çok bilindik ama yazarın üslubuyla bir o kadar farklılaşan dünyaya adım atıyoruz.
.
Adına "modern hayat, modern dünya, modern zamanlar" dediğimiz şu çağda kendi kendimize yapıp ettiklerimiz var öykülerde. Betonlaşma, doğanın yok edilmesi, makineler ve bunların arasında kendine yer edinmeye çalışan insan. Hayatını kolaylaştırdığını düşünürken kendini bir kafesin içine kapatan insan.
.
Benim için kitabın ilk öyküsü "Demir Çağı" bu tarz bir kitap için muhteşem bir başlangıç öyküsü. Merkezde bir fabrikanın ve bu fabrikada çalışan insanların olduğu, zaman içinde bu insanların uzuvlarının metale dönmesi istemsiz bir şekilde Nazım Hikmet'in "Makinalaşmak İstiyorum" şiirini akla getiriyor. Sonrasında gökdelenlerden zarar gören kuşlar, evlerin içinde insanlarla tıkılı kalan kediler, kesilen ağaçlar, tahrip edilen doğa derken son öykü olan "İz"de bir umut ışığı beliriyor.
.
İlk öyküyle yavaş yavaş metale dönen insanlara inat son öyküde kahramanına şunları söyletiyor yazar: "Parmaklarımın toprağa değdiği yerden başlayan değişimle ben de onlar gibi olmaya başlıyordum. Ben de giderek toprak, ot, böcek, ot ve güneş oluyordum."
Evden ayrılma ya da eve geri dönme ile alakalı 24 öykü barındırıyor. Takip ettiğim 4-5 yazarı bu derlemede görünce, hemen edinmek istedim. Geldiği ilk haftada da tükettim. 3 öykü hariç beklediğimi bulamadım. Sanki birileri "bir ay içerisinde bir seçki yapıyoruz buraya 3-4 sayfa bir şeyler karalar mısın" demiş de bu kitap ortaya çıkmış gibi hissettirdi. Kurgusuz metinlerde bu havayı alıyorum genelde ve öykülerin çoğu kurgusuz. Betimler maalesef kuvvetsiz, içerik keyifsiz. Kaldı ki şahsen en netameli öykülerde bile keyif alabilen biriyim. Güzel yanlarına geçelim. Orhan Pamuk, Ayşe Sarısayın ve Ayşen Bayazıt Melik'in öyküleri ise çok çok iyiydi. Özellikle Orhan Pamuk'un hikayesi, romana evrilebilecek derecede güzeldi, çocukluğumuza kaçmanın yollarını anlatmış resmen. Sırf bu hikaye için alınabilir.
Berna Durmaz'la tanıştığım ilk kitap olsaydı Tepedeki Kadın, büyük bir şaşkınlık yaşardım.Yazarın ilk kitabı olan Tepedeki Kadın, ilk kitabın çok ötesinde, usta işi.Beş yıllık bir zaman zarfında yazılan öyküler başlangıçta birbirinden kopukmuş.Ancak yazar, kitabın bir bütünlük oluşturmasını isteyince baştan yazılmış.Adı belirsiz bir taşra kasabasında geçen öykülerin her biri bağımsız olsa da aslında bir çarkın dişleri gibi.Her öyküdeki ana karakter sanki tüm öykülerin ortak karakteri.Kurgusu sağlam, dili sağlam bir kitap Tepedeki Kadın.Kitabın ismi bile çok şey söylüyor aslında.Kimdir tepedeki kadın? Kimi zaman yaşamın yükünü sırtlayan Esma, kimi zaman taşıdığı yükün ağırlığı ile deliren Sabber'dir.Kimi zamansa kentin en yüksek taşına oturarak inzivaya çekilen beyaz giysili kadındır.Michael Haneke'nin sinemada bana hissettirdiklerini,Türk edebiyatında Berna Durmaz'da buluyorum sanırım.Kesinlikle tavsiye ederim Berna Durmaz'ın kitaplarını.
"Gördüğüme inanamadım.Koca bir kediydi gece.Kocam bahçenin kıyısına oturmuş, geceyi seviyordu.Okşadıkça uzuyordu kedinin tüyleri.Uzuyordu da kızın odasının duvarında asılı fotoğraftaki kadının saçları oluyordu.Kara kedi kara saçlı o kadına dönüşüyordu da gece yine geceliğinden bir şey kaybetmiyordu.Gece miydi kocamın okşadığı, kedi miydi, kadın mı? Eve doğru koşmaya başladım.Odasının penceresinde durmuş bana bakıyordu kız.Fosforlu gözlerinin ışığında gülümsüyordu."syf 77
Bir Hal Var Sende ile Berna Durmaz okumalarımı bitirmiş oldum.Berna Durmaz son dönem öykücülerimiz içinde ilgiyle takip ettiğim bir yazar.Yeni kitabını bekleyeceğim artık.️Üç bölüm on sekiz öyküden oluşan kitapta öyküler birbirini tamamlar nitelikte.Berna Durmaz yine imgelerle yüklü şiirselliğin yoğun olduğu kapalı bir anlatımı seçmiş.Tavsiyem kafanız rahatken okuyun.Kitabı bitirdiğinizde içinizde bir rahatsızlık hissediyorsunuz ama tam da anlam veremiyorsunuz.Michael Haneke beş filmlik retrospektifini izleyen seyircilere "Size huzursuz seyirler dilerim" diye sunmuştu diye hatırlıyorum.Bu sunuş beni çok etkilemişti.Berna Durmaz öykülerinde de bu huzursuzluğu duyuyorum sanırım.Ne ilgisi var demeyin hissettiğim bu.Ben zaten kitaplar üzerine hissettiklerimi yazıyorum.️
En sevdiğim Berna Durmaz kitabının Bir Fasit Daire olduğunu da belirtmeliyim.
96 syf.
7/10 puan verdi
Karayel Üşümesi yazarın dördüncü kitabı.Yazar #bernadurmaz önceki kitabı Bir Fasit Daire ile 2014 Haldun Taner Öykü Ödülü nü kazanmış. Kitabımız 90 sayfa, "Sünger Gibi Delikli, "Azad," "Ayakkabılarımın Burnu,"" Üşüyorum, "ve onun gibi 17 kısa öyküden oluşuyor. Genellikle kimsenin yüzüne bakmayacağı düşünülen ve kendi halinde yaşayıp giden zamanla bir şeyler ya da birileri tarafından hayatlarına dokunuş yapılan kasaba ve köylerde yaşayan insanların öyküleri anlatılmış. Hepsi öykü ama şiirsel bir dil var. Kahramanlar genellikle kadınlar. Ezilen kadınların yanında, yamacında arsız kadınlar da var. Kitapta ölüm, yalnızlık,aldatma, pişmanlık ve terkediliş var. Hani bazen bir anda olması muhtemel birşeyleri isteriz. Olsun diye zorlar uğraşırız da olmaz ya o his var. Ama sonra bir bakıyorsunuz beklemediğiniz anda olmuş ve idrak edemezsiniz ya biraz da onun gibi. İşte bazı öyküler de o hissiyatı yaşadım.
Kitap ile ilgili öyle su gibi akıp gidiyor diyemem ama ben severek okudum. Herkese hitap etmeyebilir açıkcası ama kitabın bir mütevaziliği var. Altını çizeceğiniz çok satır var. Ben sevdim, yalnızlık öyküleri seviyor ve farklı bir arayış içindeyseniz okuyabilirsiniz
Kirpiğin Düşmesin Yere
Çok güzel bir seçki. Notabene Yayınları aracılığıyla okuruyla buluşan Kirpiğin Düşmesin Yere öykü kitabından elde edilen gelir Mor Çatı Kadın Sığınağı Vakfına bağışlanacak olmasıyla da edebiyatın ancak dayanışma ve sevgiyle ilerleyebileceğini bizlere bir kez daha hatırlatıyor...
sadeceoyku.com/kirpigin-dusmes...
Berna Durmaz'ın son öykü kitabı Metal Hayatları okudum. Fasit Daire ile gönlüme taht kurmuştu. Metal Hayatlar'da kendime çok yakın bulduğum öyküler okudum. Betona, metal ve kaporta sellerine boğulan şehirlerde korkularıyla, yalnızlıklarıyla, çırpınışlarıyla, sömürülüşleriyle insanları, emekçi sınıfları okudum. Şehirler, fabrikalar, yollar, evler kurmuş Durmaz. Ve bu kurduğu mekanlar insanlara dokunmuş, dokunduğu ne varsa kendine benzetmiş, "metal hayatlar"a dönüştürmüş güzel yaşamaları. Berna Durmaz'ın sözcük seçimleri, seçtiği sözcükleri birbirine yakıştırışı usta işi. Bu öykülerde karakterler bir koronun farklı sesleriyle aynı acıyı, aynı yoksulluğu, aynı kaybedişi anlatıyor yada ben öyle anlıyorum. Çağdaş öykücülüğümüzün üslup sahibi yazarlarından Berna Durmaz'ın yazacağı kitapları merakla bekliyorum. #bernadurmaz #metalhayatlar #iletişimyayınları #öykü #türkiyerdebiyatı #kitap #book #iyikitap #neokusam #neokudum #bookstagram #instagram #kitaplık
Hiçbir beklentim olmadan başladığım ve beklentimin de üstünde olan bir kitap olduğunu söyleyebilirim.
Daha önce yazarı hiç bilmiyordum, cahilliğime verin. Bir kampanya döneminde almıştım kitabı. Açıkçası hem ödüllü bir yazar olması dikkatimi çekmişti hem de kitabın kapağı.
Öykü okuyamadığımı okusam da nadir yazarların öykü kitaplarını okuduğumu söyleyebilirim. Ona rağmen bu kitabı oldukça beğendim. Özellikle öykülerin kısa olması sıkılmadan okumamı sağladı. Hepsi de oldukça güzeldi.
Kısa kısa öykü okumaktan hoşlanıyorsanız seveceğinizi düşünüyorum. Tavsiyemdir, kitapla kalın.
Kafka Okur'un, Tim Burton sayısında sevdiğim bir satır vardı. "Kötü filmleri seviniz. Onlar aslında çok iyidir." çünkü aslında kötü filmler sinemaya duyulan aşkın göstergesidir. Kötü kitaplar için de aynı şeyi söyleyebiliriz. Kitaba başlamadan önce aslında çok fazla bir beklenti içerisindeydim, yazardan okuduğum ilk kitaptı. Kitaba başlamadan önce incelemeleri okudum, kimse beğenmemiş açıkçası, olumlu bir yorum göremedim. Kitapta birsürü öykü yer alıyor ama ne mesaj verdiğini anlamıyorsunuz. "Ben ne okudum, ne dedi şimdi bu?" gibi sorular soruyorsunuz, içinde sadece bir masalı beğendim ama ne mesaj içerdiğini de anlamadım doğrusu. Ama yine de sevdim. İçimde buruk bir his bıraktı. Yazara tekrar bir şans verir miyim bilmiyorum. Kitapla kalın.
Duyarsızlıklarımız, savurganlığımız, dünyayı fütursuzca sahiplenip ona istediğimizi yapacak haddi kendimizde buluşumuz, hayatlarımız, pamuk ipliğine bağlı, metal, plastik hayatlarımız... Berna Durmaz tüm bu durumları can alıcı diliyle kazıyor zihnimize, farkettiriyor bir bakıma. Özellikle ilk öykü 'Demir Çağı' çok etkileyiciydi, distopik öğelerle bezeli, düpedüz olanı biteni ortaya koyup irdeleyen, bana göre romanı da yazılacak kadar iyi bir öyküydü. Öyküler karanlık, gerçek, acıtıcı olsa da, minicik bir ışık, ufak bir tebessüm, bir kaç kırıntılık umut da yok değildi hani. Severek okudum.
Kahramanları çoğunlukla kadınlar olan ve günlük hayatta sağımıza solumuza biraz dikkatle baktığımızda belki farkına varacağımız toplumun silik insanlarını yazmış yazar.
Özellikle kitabın ilk öyküsü çok etkileyiciydi ve o derece etkili bir kaç öykü daha vardı.
Öykülerindeki genel konular bana-çok farklı zamanlarda yaşadıkları halde- Füruzan'ın öykülerini çağrıştırdı.
Çok şiirsel bir dili olmasa da altı çizilebilecek etkili cümlelerle öykülerin ana fikrini vurguluyor.
Bu cümleleri alıntı şeklinde buraya yazmak istemedim.
Yeni dönem öykücülerimizden olan yazarın diğer öykü kitaplarını da edinip okuyacağım.
Sizler de öyle yapın.
Kapalı bi halk pazarı gibi
Merhabalar
Berna Durmaz'ın okuduğum ilk kitabı Bir Hâl Var Sende oldu.Açıkçası kitabı okurken duygudan duyguya geçtim,bi öyle bi böyle hissettim diyebilirim.
Kitap 3 bölüme ayrılmış 18 kısa öyküden oluşuyor.Öykülere gelirsem;fena değillerdi, aralarından bir iki tanesini beğendim ama öykülerin ne anlatmak istediğini anlamadım.Benim gibi bi kitaptan maksimum verimi almak isteyenlerdenseniz kitabı okurken biraz gerilebilirsiniz.
Özgün bi dille beraber yazarın,konulara yaklaşımı çok hoşuma gitti.O özgün dili hissedebiliyosunuz yani.Ayrıca konulara farklı bakış açılarıyla bakabiliyosunuz ki zaten bu kitap okumanın insana kattığı şeylerden bi tanesi.
Karakterler ise günlük hayatta pek göremediğimiz ama hepimizin içinde bi nebze de bulunan insanlardan oluşuyor.
Özet olarak;kitabı okurken garip,kuşkulu ama bir o kadar da değişken hissedebilirsiniz.İyi ki bi şans vermişim.Berna Durmaz'ın diğer kitaplarına da göz atmayı düşünüyorum
Berna Durmaz tarafından kaleme alınan İletişim Yayınları tarafından basılan öykü kitabı on yedi adet öyküden oluşuyor. Her öyküde modern kentlerde yaşam mücadelesi veren ve kentin vazgeçilmez bir motifi olan insan yığınlarına dönüşen kent insanının trajik yaşamını görüyoruz. Şiirsel üslubu kelimelerin dizilişi ile Küçük İskender'i anımsattı biraz da Cahit Sıtkı Tarancı karamsarlığı eklenerek. Bir solukta okumadım öyle akıcı yarım saatte okunup kenara bırakılan bir kitap değil. Altını çize çize sindire sindire okunuyor. Aslı Erdoğan tarzında pesimist öyküleri ile hayatı sorgulatan bir kitap olmuş. Kelime seçimlerine bayıldım, bol bol notlar aldım. Öykücülük anlamında beni beslediğini söyleyebilirim. Kaleminiz keski yolunuz açık olsun Berna Hanım. Şimdiden herkese iyi okumalar dilerim.
Kısır döngü anlamına gelen fasit daire kavramıyla kurgulanmış, roman gibi bir öykü kitabı. Ayrı karakterlerin dönüp dolaşıp aynı duruma saplandığı, karakterlerin sıkışmışlıklarını bir türlü atamadığı, kitapta geçen zurna sesinin iliklere kadar işleyip gerçekten duygulandırdığı, konuşan bir kitap.
Ölen, fakat öldüğünü bir türlü anlamayan Cemafer karakteriyle başlıyor yolculuk. Cemafer'in zurnasını alan Zarif, yoldaşı Hasret hikayelerini uzun süre unutmam sanırım. Kitaplarda fazlasıyla sevdiğim yolculuk kavramı da geçiyor. Üstelik rüya-gerçek iç içe geçmiş biçimde anlatım da cabası. Bu yanı ile Hasan Ali Toptaş'ın Bin Hüzünlü Haz kitabına çok benzettim. Yapı olarak bir kuş gibi üzerinden geçilen şehirler duygusu aldım. Tabii Bir Fasit Daire'de kuyruğunu yutmuş yılan benzetmesine uygun biçimde hayatlar bir şekilde geçmişe bağlanıyor.
Kurgusunu beğendiğim, zor olmasına rağmen belli başlı bağlayıcılar kullanarak okumayı kolaylaştıran anlatım dili ile tavsiye edilecek bir kitap yazmış Berna Durmaz.
