Selam herkese
Babil Kitaplığı okumamızın ikinci kitabıydı Sevimsiz Öyküler. Bakmayın adının sevimsiz olduğuna, o kadar lezzetliydi ki herbiri anlatamam. Her öykünün sonunda “ yook artııkk” dedirten bir nakavt vuruşu ile yazar öyle bir tarz oluşturmuş ki tadı damağınızda kalıyor.
Durumdan ziyade olay öyküleri vardı ve herbirinin konusu evet biraz sevimsizdi. Ama Leon Bloy bu sevimsiz konuları çok iyi işlediğinden “yazarın ne anlattığına değil, nasıl anlattığına bak sevgili okur” sözünü bize tekrar tekrar ispat etti. Kısa ama dopdolu öykülerden oluşan çok renkli bir kitaptı.
Nefret koleksiyoncusu olarak bilinen Fransız yazar, zaten cehennemde yaşadığımızı ve her insanın en yakınındaki kişiye işkence etmekle görevli bir şeytan olduğunu söyler.
Borges yazar için şunu söylüyor:””Kara mizah” kavramı günümüzde keşfedildi; bugüne dek bu alanda hiçbir yazar, Leon Bloy’un ustalığı ve sözel zenginliğine ulaşamadı.”
.
Yazarın üslubunu ve o tatsız durumlarda dahi yarattığı lezzeti çok sevdim.Tavsiyemdir dostlar :) okuyun okutun️
.
“Her asalet bilgeliğe boyun eğmelidir.”
