Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Muzaffer İzgü
En Beğenilen Muzaffer İzgü Yorumları ve İncelemeleri
En Beğenilen Muzaffer İzgü sözleri ve alıntılarını, en beğenilen Muzaffer İzgü kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
168 syf.
9/10 puan verdi
Yazarın okuduğum ilk öykü kitabı. Maalesef geç keşfettim, umarım diğer öyküleri de okumaya devam edebilirim... Kitap her ne kadar çocuk kitabı olarak geçse de içerisinde yetişkinlere yine bir çok düşündürme payı bırakmış. Ayrıca bir çok duyguyu bu öyküde bulabilirsiniz: hüzün, tebessüm, yoksulluk, arkadaşlık, yardımseverlik... Genel olarak okurken baba karakterine tebessüm ettim ve yaşama tutunma çabalarına üzüldüm, taktir ettim...
Yazara dair; Muzaffer İzgü, Adana'da doğmuş ve yoksul bir çocukluk geçirmiş bir çok işte çalışmış. Sonrasında öğretmen olmuş. Bu öyküsünde de kendi yaşamını kaleme almıştır. Yaşamöyküsünün yer aldığı iki kitaptan biridir. Diğeri ise Zıkkımın Kökü'dür. Ayrıca kendisi gülmecenin ustası ve çocukların yazar dedesi olarak anılıyormuş.
Kitabın içerisi ise; Adana ' da yaşayan Kemal ve ailesinin ekmek parası için nasıl çalıştıklarını, yaşam mücadelesi verdiklerini, yoksulluğun izini ve hayata tutunmayı bize göstermiştir.
Keyifli okumalar.
Kitap otobiyografi olarak yazılmıştır. Muzaffer İzgü Adana doğumludur. Çukurova insanı olmasından mı yoksa Anadolu insanının talihsiz yazgısından mı bilinmez kitaplarınada yoksulluk, varoş hayatı, toplum ve ailelerin demografik yapısını irdeler.
Ailesi ile birlikte çocukluğundan itibaren yoksulluğu ama gerçek manada yoksulluğu iliklerine kadar hissederek büyür, kendi deyimiyle babası Adana 'nın ilk gecekondusunu yapan kişidir. Her fırsatta babasının yoksulluğun getirdiği problemleri çözmek için yaratıcı fikirlerle dolu olduğunu vurgulamıştır.
Babasına verdiği bir söz vardır, ne olursa olsun okuyup öğretmen olacaktır. Eğitim hayatı boyunca birçok meslek kolunda çalışmıştır. En çok getirisi olanın sinemada gazoz satmak olduğunu söyler.
Bu kitabı neden okumalıyız sorusunun cevabı yazarın haytında gizlidir. Toplumun en alt kesimlerinde yaşayan hayatların bire bir aynası niteliğinde ki bu kitap sizi yanı başımızda 'hayatta kalma' mücadelesi veren insanlarımızla empati yapmaya zorlayacaktır.
Babasına verdiği sözü tutup öğretmen olmuştur, böylesine kutsal bir meslek için kendisinin ve ailesinin harcadığı çaba taktire şayandır.
Site imkan vermiş olsa idi bir 10 puan daha verirdim.
Kitabın kapağına bakın. Beyaz bir bayrak görüyorsunuz, it adasının sembolü. Daha dikkatli baktığınızda fark edeceksiniz ki bu bir beyaz don. Yani aklı fikri uçkurunda olan “it”leri temsil eden bir don.
Rahmetli Muzaffer İzgü’nün kaleminden çıkan, pek de kıymeti bilinmeyen bir eser olan İt Adası, kadınlara cinsel bir obje olarak bakıldığı; hocalara, mollalara(!) büyük bir saygı duyulduğu, hepimizin yaşayabileceği bir köyde doğup büyüyen Mehdi’nin garip ve trajikomik öyküsünü anlatıyor. Yine bir Muzaffer İzgü klasiği olan samimiyet kokan bu romanı okurken gerçek bir kesiti mizahi bir şekilde izliyoruz adeta. Yazar yine kitap okutmuyor, kitap izlettiriyor anlatımı ile.
Kitabın ilk bölümleri beni Aziz Nesin’in “Zübük”üne götürse de ilerleyen sayfalarda Mehdi’nin zamana ve kötülüklere karşı mağlubiyetini okuyoruz maalesef. Saf sevgi, masumiyet, gerçek iyilik nereye kadar savaşır; kendisini ne kadar savunabilir insanların şeytani taraflarına? Bu ağır hüznü mizahla bu kadar başarılı bir şekilde harmanlayabilmek kolay iş değil gerçekten. Tamamen gerçekliğin yansıtıldığı, abartıdan uzak ve maalesef günümüzü de anlatan bir kitap İt Adası’nı kesinlikle tavsiye ederim.
“Gülmekle hüzünlenmek, kızmakla acımak, dışlamakla anlamak arasında asılı bırakıyor İt Adası okurunu.”
Ülkemizin temel sorunları...
Çalışanı emeklisi, açı açıkta kalanı, bekarı evlisi, hırlısı hırsızı, memuru sgk'lısı, a' dan z' ye ülkemizden hikayeler...
Eser Muzaffer İzgü'nün kaleme aldığı 2009 yılında yayımlanan içerisinde bir sürü mizahi hikayeler bulunduran bir yapıttır. Zamanında Türkiye'nin en çok okunan gülmece yazarlarından olan İzgü, eserinde günümüzde yaşadığımız bir sürü sorunu ele almış.
Birinci bölüm olan Hamdolsun Açız başlığıyla bize şöyle demek istemiş; fakiri evde yemek yiyor, boyuna doyuyor ardından bir ses "hamdolsun" . Ertesi gün oluyor yemek yeniyor yeniden bir ses "hamdolsun". Şükrediyoruz ama yine açız. Allah Allah.!
Nedir arkadaş bu hamdolsun anlamı ne ki.? Cevap yaşlı bir amcadan geliyor; evladım yemek gördün mü ham edeceksin öyle bekletmek yok. Yemeği buldun mu lüp edeceksin.
Mizahıyla yer yer güldüren komik anlar yaşatan bir yandan "evet ya bu sorunu bende yaşıyorum." dediğiniz bir eser. Benim çok hoşuma gitti ve kesinlikle rahat okuyacağınız bir kitap. Boşuna dememişler "İzahı olmayan şeylerin mizahı olur." diye. Ham edin arkadaşlar durmayın.
- Okuduğunuz için teşekkür ederim -
“Ah ah... Ülkede yakası tutulacak adam o denli çok ki!”
1983ʼte ilk basımı yayınlanan kitabımız tam bir mizahi toplum eleştirisi yapmakta. İsminin ilgi çekici olması, kapak fotoğrafının da merak uyandırmasıyla beraber okuma listeme aldığım bir kitap.
24 kısa öyküde oluşuyor kitabımız. Her öykü lezzetli bir tat bırakmaya yetti ben de. 80ʼli yılların Türk toplumu pek de değişmemiş geçen 39 yılda..
Bir solukta okunabilecek bir kitap. İçerisinde günlük hayattan hikayeler mizahi bir dille yazılmış. Toplamda 25 öyküden oluşan kitap, o zamanın durumunu, yaşam şartlarını gözler önüne seriyor. Çocukken “Lüp Lüp Makinesi” ile birlikte almıştım. O zamanlar hangi sebeple yarım bıraktım bilmiyorum ama hem ortaokul çağlarında hem yetişkinlikte okunabilecek bir içeriğe sahip.
Seçimler olduğunda kısa bir süreliğine de olsa milletvekili kılığına bürünen “Seçimci Hüsnü Bey”; yolu olmayan, başvursalar da bir türlü yapılamayan şanssızların köyü “Yetimler Köyünün Yolu”; ayakkabıdan yana dertli ancak iki ya da üç yılda bir satın alabilen, aldığında da hep burnundan gelen Hulusi Bey'i anlatan “Tekme” ve içinde bulunduğumuz durumu biraz da olsa yansıtan “Mikropçuk” aklımda kalan öykülerden oldu. Mikropçuk, tam anlamıyla şimdiki baş belası şu virüs gibi olmasa da çağrışım yapıyor. Öyküde Mikropçuk ülkemizde zavallı bir duruma düşerken keşke bu virüs de aynı duruma düşüp bitse gitse diye umut ediyor insan. 1983’te ilk kez basılan kitap günümüzde güncelliğini koruyan konulara sahip. Hepsi akılda kalıcı değil ama saydıklarım beni etkileyen öykülerden oldu.
Çocukluğumda birkaç kez karşılaştığım, kitaplarımı imzalattığım yazarın ayrı bir yeri var. İletişim kurduğumuz insanlar daha farklı bir yere sahip oluyor. Keşke sevdiğimiz yazarlarla tanışıp kısa da olsa sohbet edebileceğimiz bir imkanımız olsa/olsaydı… Hayaller ve umutlar güzeldir…
Mizahın Temsilcisinden
"Bir varmış bir yokmuş, bir ülke varmış. Ülkenin bireyleri öyle namuslu, öyle namuslularmış ki, koskoca ülkede ilaç için olsun bir tek namussuz yokmuş. İşte bu ülkede öğretmenler öğrencilerine, büyükler küçüklerine namusu bir türlü tanımlayamıyorlarmış." Ülke yetkilileri " Bir Namussuz Aranıyor..." duyurusu yapmak zorunda kalmışlar. Bulmuşlar mıdır dersiniz?
Bir oturuşta okuyup bitirmek istemediğim kitaplardan biri oldu. Kitap genel olarak; siyaset ve bürokrasi üzerine eleştirel hikayelerden oluşuyor. Ülkemizin acı gerçeklerini mizahi yolla aktarmış usta sanatçı. kitap yer yer güldürürken yer yer de hüzünlendirdi. Hiç bitmesin istedim, bugüne dek neden okumadığımı da sorgular oldum. ( 5 yıl kitaplığımda okunmayı bekliyordu)
"Rüzgâra Karşı Altı Metre İşeyen Adam" ve "Belediye Otobüsünde Kitap Okudum" en beğendiğim hikayeler oldu.
"Özel Plajlı Deniz Sitesi" ise en gülümseten hikaye olarak hafızamda yer etti.
Okumanızı şiddetle tavsiye ederim. Şimdiden iyi okumalar...
İlk kez eleştiri ağırlıklı bir inceleme yapacağım, genelde beğendiğim kitaplar için inceleme yazarım; neden beğendiğimi, kitabın içeriğini, kitabın dilini... Bu kitapta durum biraz farklı.
Kitabın konusu güzel ve her dönemde maalesef güncelliğini koruyan bir konu: eğitim sisteminin öğrencileri nasıl yarış atına çevirdiği, nasıl baskı yaptığı ve
Yazar kendi hayat hikayesinden, çocukluğundan yola çıkarak yazdığı bu eseri çocuklara armağan etmiştir ama çocuklar kadar yetişkinlerin de okuması gereken bir eser olduğunu düşünüyorum.
Daha önce yazarın Zıkkımın Kökü adlı eserini okuyup beğendiğim için bu kitabını da okudum ama olaylar benzerlik gösteriyor. Zıkkımın Kökü adlı eseri biraz daha kapsamlı ve gençlik yıllarına kadar dayanıyor. Ama yine de Ekmek Parası daha çok hoşuma gitti.
Anne, baba ve iki çocuğun yaşamdaki bütün olumsuzluklara, kötü olaylara rağmen tüm umutlarıyla yaşama tutunmalarını, yeri geldiğinde mizahla harmanlanarak önümüze sunuyor yazar. Böylesi acı bir hayat hikayesinde bile yazar bizi güldürmeyi başarıyor.
#SPOİLER#
Geldi mi üst üste gelir misali, hayat sürekli onlara acı dolu şeyler yaşatıyor: annelerinin hastalanması, babalarının işten atılması, evlerinin yıkılması... Ama onlar her seferinde mutlu olup umutlarına tutunuyorlar. Bu bizler için de bir ders niteliğinde bence. Hayatta her şeye rağmen bir amacımız, tutunabileceğimiz bir umudumuz olmalı. "Umudumuz acımızdan büyük olmalı." Her zorlukta pes etmeyip; savaşmayı, çabalamayı bilmeliyiz...
Adana’da, kiralık bir arsanın ortasına kurdukları derme çatma gecekonduda ailesi ile yaşadıkları zorlukları anlatıyor.
Adana'nın sıcağını iliklerimize kadar işlettiği Muzo.
“Şekeeer, parayı cepten çeker, parası olmayan sümüğünü çeker!”