Ronald Wright Gönderileri
Ronald Wright kitaplarını, Ronald Wright sözleri ve alıntılarını, Ronald Wright yazarlarını, Ronald Wright yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Sonra 1830'larda genç Charles Darwin Beagle'la dünyayı dolaşırken, Charles Lyell Principles of Geology (Jeolojinin İlkeleri) adlı kitabını yayımladı, dünyanın kendi kendisine yavaş yavaş, hâlâ işlemekte olan süreçlerle dönüştüğünü, bu yüzden Newton'ın ileri sürdüğü kadar, yani Kutsal Kitap'ın öngördüğünden on kat daha yaşlı olabileceğini savunuyordu.
Gauguin'in sorusu
Gauguin aylar süren hastalıklar, yoksulluk ve intihar düşünceleriyle dolu bir ümitsizliğin ardından acısını damıtıp devasa bir tablo ortaya çıkardı (aslında düşünülüşü itibarıyla bir tuvalden çok bir duvar resmiydi), bu tablosunda tıpkı Victoria çağı gibi o da varoluş muammasına yeni cevaplar verilmesini istiyordu.
Tablonun üzerine başlığı koyu harflerle yazmıştı; çocuksu, yalın ama derin üç soru: D'Oû Venons Nous? Que Sommes Nous? Oû Allon Nous? (Nereden Geliyoruz? Neyiz? Nereye Gidiyoruz?)
Sonsuz olduğunu, asla başarısızlığa uğramadığını ve tek yanlışının, yanlış bir şey yapmış olduğuna inanmak olduğunu bil.
Kendini sev, saygı değer varlık ve kendini dinle. Neye gereksinim duyduğunu hissedeceksin. Ve sonra sıkılana dek, tüm kalbinle onun ardından git. Sıkılmak bir deneyimden öğrenmeniz gereken her şeyi öğrendiğinizi ve artık başka bir serüvene gitme zamanımızın geldiğini gösteren ve ruhumuzdan gelen bir sinyaldir.
Önümüzdeki en acil tehdidin kendi atıklarımız olduğunu söylemek hiç
de zor değil. Teknolojinin yarattığı tüm diğer sorunlar gibi kirlilik de ciddi boyutlara ulaşmış durumda. Biyosfer şimdiye dek, pislik yaratan eski
dostlarımız benzin ve kömüre, onları yavaş yavaş yaktığımız için katlanmış
olabilir. Ancak uzayın karanlığında gezegenimizin karanlık yüzünü ışıl ışıl
yapan bu delicesine tüketime, dünyamız daha ne kadar dayanabilir ki?
“Atomun sınırsız gücü, düşünme biçimimizi belirleyen her şeyi değiştirdi,” diyordu Albert Einstein, “ve böylece görülmedik felaketlere sürüklendik.” Birkaç yıl sonra Başkan Kennedy şöyle diyecekti: “Eğer insanlık savaşa son vermezse, savaş insanlığa son verecektir.”
Başarılarının baştan çıkarıcı izleri bir tuzakta son bulabilir. Örneğin, silahları ele alalım. Çinlilerin barutu icat ettiği zamandan bu yana, fişekten topa, mancınıktan füzeye, patlayıcı yapımında çok fazla ilerleme sağlanmıştır. Tam yüksek patlayıcılığa sahip maddelerde mükemmelliğe ulaşıldı derken, ilerleme sayesinde atomdaki en büyük patlayıcı keşfedildi. Ancak bununla elde ettiğimiz patlama dünyamızı da havaya uçuracağı için biraz fazla ileri gitmiş olduk.
Diğer tüm canlılar gibi insanoğlu da yolunu deneme yanılma yoluyla çizdi.
Ama diğer canlılardan farklı olarak varlığımız öyle muazzam bir hal aldı
ki, artık hata yapma lüksüne sahip değiliz. Dünya hatalarımızı mazur görebilecek kadar büyük değil artık.
Uzun zaman önce...
Hiç kimse tarlaları sabanla deşmezdi
Toprağı sınırlara bölmezdi hiç kimse
Ve suları kürekle yarmazdı
Kıyı dünyanın sonuydu.
Ah doğuştan zeki insan, buluşlarının kurbanı
Öyle korkunç ki yaratıcılığın,
Ne işe yarar şehirleri çevreleyen şu yüksek duvarlar
Ve niye savaşmak için silahlar?
Hepsini uyurgezer bir halde yaptık. Doğa birkaç maymunu evrim laboratuvarına aldı, ışıkları açtı ve bizi orada giderek çoğalan bir girdiler ve süreçler kaynağıyla oynayıp durmaya bıraktı.