Etkilenmedim. Heyecanlanmadım kitabın ismi dışında. Bu tarz bir inceleme yazmak istemezdim açıkçası. Sehat Bey ile referanslarımız uyuşmadığı için sanırım benimseyemedim kitapta yazılanları. Filmler ve kitaplar ne kadar referans olabilir insana? Film ve kitap genel kültür kabul edilebilir ama genel kültür nereye kadar götürebilir insanı?
Geniş bir kaynakçası vardı kitabın. Gerçekten bir emek ürünü teslim etmek lazım. Ama benim aradığım İran, benim yaşadığım İran ile satırlardaki İran'ı birleştiremedim. Sokakların tasvir edilmesi bir emek ve gözlem işi ama sokakların ruhuna temas noktasında Sehat Bey ile hem-fikir olmadığımı hissettim.
Hafız'ı hedonist, Sadi'yi ahlakçı olarak niteleyen satırları hiç benimseyemedim. Hafız'ın ardından yazılan şerhler bile kitaplık dolduracak miktarda iken, kuru bir hedonist nitelemesi hiç hoşuma gitmedi.
Neyse. Ben pek beğenmediğini ifade etmek istedim. Halbuki Şiraz Serhat Bey'le göre oğlancılık motifleriyle dolu binbir gece masallarına zemin olacak bir şehirdi benim için...
Şeyma Öztürk hediye etmesiyle tanıdım ve çok sevdim. İnanılmaz sade, akıcı bir dili var. İyi ki okudum dediklerim arasında yerini aldı. “Muazzez İlmiye Çığ” ne kadar da içten.
