Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
William Saroyan Yorumları ve İncelemeleri
William Saroyan yorumları ve incelemelerini, William Saroyan kitabı hakkındaki okur görüşlerini , William Saroyan puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
William Saroyan… Bakmayın adının William olduğuna memleketi aslında bize hiç uzak değil Bitlis. Bitlisli William Saroyan… Yetmiş Bin Süryani kitabı farklı farklı dergilerde, gazetelerde çıkan öykülerinin derlendiği bir kitap. Her öyküsü birbirinden güzel ancak bazıları var ki anlatmaya gücüm yetmez, dilim dönmez. Kah anılarıyla çocuk gözünden, kah yetişkin gözünden savaşı, halkını, halkları öylesine güzel öylesine içten yazmış ki; bazı öyküler beni oturduğum yerden kaldırıp, iyice sarsıp, duvardan duvara çarptı. Kesinlikle ama kesinlikle okunması gereken bir kitap, tanınması gereken bir yazar . Ben Bitlisli William’ı çok ama çok sevdim, yazdığı bütün eserleri okumak istiyorum ki okuma listeme de ekledim. Bizi bu öykülere kavuşturan , kitapların İngilizce aslından tercümesini yapanlara da ayrı bir teşekkür gerek. Yazan, çizen , çeviren, basan herkese sonsuz kere teşekkürler, İyi ki bu dünyadan geçmişsin Bitlisli William Saroyan!
Neresi Yuva
Okuduğum ilk Saroyan romanı. Roman yoğunluklu olarak çocuk yaşta yetişkin olmak zorunda kalan Homer Macauley’in, Homer’ın 4 yaşındaki kardeşin Ulysses’ın hayatlarının bir bölümüne merce tutuyor. Bir ablaları (Bess) bir de abileri (Marcus) var. Marcus savaşta. Babaları ölmüş, mutlu bir hayatı olmuş.
Homer yukarıda da bahsettiğim gibi yetişkinliğe erken adım atmış ve okurken çalışmak zorunda kalmıştır. Bir telgrafçıda haberci olarak çalışmaya başlar. San Francisco’num Ithaca kentinde haneden haneye gezer, insanlara büyük olgunlukla bazen kederli bazen neşeli haberler ulaştırır. Aynı zamanda okur da, lisededir, koşmayı hatta engelli koşuyu sever. Engel aşman önemli onun için.
Kardeşi Homer ise 4 yaşında, çocuklara özgü bir merak ile inceler çevresinde olan biteni. Bazı bazı mizahi bazı bazı gözleri dolduran anlara tanık olur okuyucu.
Yazarın arka planını gözardı edip okumak maalesef mümkün değil benim için. Kendi memleketinden uzakta olan Saroyan’ın romanında bir yere “ait olma/olamama” hissi ilmek ilmek işleniyor.
Romanda birçok etkileyici sahne var. Ulysses’ın bir hayvan kapanına yakalandığı sahne oldukça mizahi ve ironik. Bakkal Ara’nın oğluyla bakkalda geçen sahnesi tam olarak “bu dünyada ne işe yarıyoruz” sorusunu ele alıyor. Marcus ve asker dostunun yaptığı tren yolculuğu ise elleri titretecek canlılıkta ve tabii romanın sonu da...
benim gibi yüreği dağlarda bir dostun hediyesiydi... saroyanın yazılarında yaşadığımı sandığım hayatı okuyorum. yaşamaktan ne anlıyorsam o yazılı eserlerinde. üstelik bir de tiyatro oyunuysa bu... benim için yeri hep ayrı
Cesaret kimde?
"En iyi insanlar ödleklerdir. asla bir bankayı soymayı düşünmezler. Akıllarından bir suikast düzenlemek gibi bir şey geçmez. Ödlekler iyidirler, ilginçtirler; bir kuleden insanların üzerine ateş etmeyi asla düşünmezler. yaşamayı arzularlar."der, William Saroyan. Bir şeyi yapamamak, yapma isteğini bastırmaya yeter mi bilmem ama ödlekler iyi olmaya zorlanmış insanlardır belki de. Ödlekler adlı öyküsünde kaçak askerin adını değiştirip başka şehirde hayat kurması ödleklik mi pek kanıksayamadım, belki inanmamıştır.
Zavallı Bağrı Yanık Arap (gurbetlik) , Amerikalı yolcuya Anadolu öğütleri (kendine özgü bir yol çizmenin önemi) , İmzalı Kreutzer Sonat (evlilik hakkındaki gerçeğe yakın tespitler), Çoban kızı (iş bilmenin iyiliği) ve Üçüncü sınıf minik vatandaşlar (siyasetin çocukları etkilemesi) öykülerinden etkilendim.
İyi okumalar dilerim.
Saroyan Bitlis’ten Amerika’ya göç etmiş Ermeni bir ailenin çocuğudur. Bu kitabında yabancı bir dünyada var olma mücadelesi veren göçmen ailelerinin yaşam mücadelesini anlatır. Bir yerlerde yabancı olarak yaşamanın zorluğunu, ne kadar istense de oralı olamamayı, dışlanmayı, ikinci sınıf insan muamelesi görmeyi anlatır. Ermeniler Amerika'ya göçerken Anadolu kültürünü de yanlarında götürmüşlerdir. Kitabı okurken aslında ne kadar bizden olduklarına tanık oluruz.
“Ödlekler cesurdur” diyerek yaşama tutkuyla bağlı olmanın özrünü dileyen William Saroyan, hayata tam bir yazar gibi başlamış, yazar gibi yaşamış ve yazar gibi bitirmiş bir yazardır.
Üç yaşındayken verildiği yetimhanede, annesine ve ailesine yeniden kavuşacağı güne kadar geçirmiş olduğu beş yıl, yaşama hiçbir kutsiyet atfetmeden bağlanmasının ve