En Eski Alice Miller Gönderileri
En Eski Alice Miller kitaplarını, en eski Alice Miller sözleri ve alıntılarını, en eski Alice Miller yazarlarını, en eski Alice Miller yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kuralıdır; yardımcı bir şahit tarafından asla destek görmemiş, dövülmüş, eziyet görmüş, ve aşağılanmış çocuklar, ileride ebeveyn figürlerinin ettiği zulme çok fazla hoşgörü gösterir ve insanlık dışı bir muameleye maruz kalmış çocukların yaşadıkları acılara dikkat çekici derecede kayıtsız kalırlar. Kendilerine söylenmesini istedikleri en son şey, kendilerinin de bir zamanlar aynı topluluğa ait olduklarıdır. kayıtsızlık, gözlerini gerçeğe açmalarını engellemenin bir yoludur. Böylece insancıl niyetlerinden ne kadar emin olsalar da , kötülüğün savunucu haline gelirler.
"Grup kişide, "başkaları tarafından ayakta tutulma" duygusunu uyandırır ve çocuğun bilinçdışına itilmiş sevgi, anlayış, güven ihtiyaçlarının "hala ve grup tarafından" giderilebileceği yanılmasını pekiştirir. "
Sayfa 78Kitabı okudu
Her anne sadece çocukluğundan arındırdığı alanlarda empati duyabilir; yazgısını inkar ettiği için hala görünmeyen zincirlerle bağlı olduğu alanlarda empatiden yoksun davranmaya mecburdur. Aynı şeyler baba için de geçerlidir.
Sayfa 35
31 yaşındaki Robert çocukken üzüldüğü ve ağladığı zamanlarda son derece bağlı olduğu annesinin çok mutsuz olduğunu ve derin bir güvensizliğe kapıldığını sezmişti. Dolayısıyla Robert her zaman neşeli olmaya çaba gösterdi. Öte yandan "neşe" annesi için bir zamanlar onun hayatta kalmasını sağlayan bir özellikti. Çocuklarının göz yaşları karşısında sarsılıyor ve dengesini kaybediyordu. Çok duyarlı olan çocuk annesinin bu durumunun kendisini korkunç bir şeye karşı savunmaya çalışması ile ilgili olduğunu hissederek annesini sakınacak biçimde davrandı.
Sayfa 35
Gerek ana babalarımız ve eğitimcilerimiz ile, gerekse kendimiz ile ilgili olan gerçeklerimizi öğrenmemize izin verilmezse gerçekten sevebilmemiz olanaksızdır. Böyle olunca sadece seviyormuş gibi davranabiliriz ki bu yapmacık davranış sevginin tümüyle karşıtıdır. Karşımızdaki insanı şaşırtır, aldatır. Herşeyden önce de onda bilincinden itmek zorunda olduğu, bilincine vararak yaşayamayacağı, bu nedenle de yıkıcı olan bir öfke yaratır; özellikle de eğer karşımızdaki bizim "sözde" sevgimize inanmaya muhtaç biriyse.
Sayfa 58
Kişi, bunalımlar ve 'yatıştırıcılar' olmadan yaşamak istiyorsa, dayanağını kendi benliğinde, dolayısıyla gerçek ihtiyaçlarına ve duygularına ulaşmakta bulmalı ve kendini özgürce ifade edebilmelidir.
Sayfa 79
Bir çok insan uzun süre sadece kardeşlerinin aşağılamalara uğradığına inanır ve aynı şeylerin kendisinin de başına geldiğini ancak bilinçdışını deşen bir terapi sırasında hatırlar. O çok sevdiği babası tarafından dövülürken kendini ne kadar hor görülmüş ve terkedilmiş hissettiğini de çaresizlik, öfke ve şiddetli isyan duyguları içinde ilk defa o zaman yaşar.
Sayfa 96 - Çocuğun küçük düşürülmesi, zayıflığının aşağılanması bizi nereye götürür?
Cinsel ya da cinsel olmayan belli bir bağımlılık türünün toplumda hoş görülmesi için verilen kavga da insanların kendi öyküleriyle yüzleşmekten kaçmak için başvurduğu bu yollardan biridir.
Sayfa 110
Eğer ben bütün duyguları ve onların birbirleri ile kıyasıya giriştikleri ıstıraplı kavgayı bir temel duyguya indirgeyip ona tek bir ad verecek olsaydım, aklıma gelen tek sözcük 'korku' olurdu.
Sayfa 117 - Hermann Hesse/Çocuk Ruhu
Diktatörler ve insanları hor görenler işte böyle doğarlar ; bu insanlar çocuk olarak asla saygı görmemişlerdir ve daha sonra yarattıkları devasa bir kudretin yardımıyla bu saygıyı kazanmak için ellerinden geleni yaparlar.
Sayfa 23Kitabı okudu
................İnsanın öz annesi bu kadar tehdit edici olabilir mi? Evet, eğer anne kendi annesinin cici kızı olmaktan gurur duymuşsa, altı aylıkken altını ıslatmayı bırakmışsa, bir yaşındayken tamamen temizlenmişse ve üç yaşına gelince de küçük kardeşinin " annesi" olmuşsa bu derecede tehdit edici olabilir... Bu anne çocuğunda hep benliğinden ayırdığı ve hiç yaşama fırsatı bulamadığı o bilince çıkmasından korktuğu yanını görür ve aynı anda da küçükken annelik ettiği ve şimdi kendi çocuğunun şahsında kıskanmaya belki de nefret etmeye mecbur olduğu o canlı, ele avuca sığmaz bebek kardeşini görür. Böyle bir anne çocuğunu bakışları ile terbiye ederek yola getirir.
"Yola getirilen" bu çocuklar büyürler ve kendi gerçeklerini yaşamaktan, bu gerçeği herhangi bir biçimde - belki iyice gizleyerek - ifade etmekten de tamamen vazgeçemezler... Böylece bir insan çevrenin taleplerine tamamen uyum sağlamış ve "sahte" bir benlik geliştirmiş olabilir;.................
Sayfa 107 - profilKitabı okudu
