Eylül ayına ameliyat olarak başladım. Gerçekten 1 Eylül sabahı yaptığım ilk şey anestezi almak için hazırlanmaktı.
Ertesi gün eve geçer geçmez de annemden istediğim ilk şey, kutulayıp kilere kaldırdığı kitaplarımı yatağımın hemen önüne, görüş alanıma dizmesiydi. (Şehir dışında okuduğum ve kitaplarım anneme fazlalık geldiği için kiler meselesine bu sene razı oldum. Olan kitaplıkların hepsi de dolu, yer sıkıntımız vardı gerçekten. Anneme haksızlık edemem.)
O kuleden ilk seçtiğim bu kitabı keyifle okudum. Hiç kitap incelemesi yazacak motivasyonum yok ama bugünlerden kalsın diye yazıyorum. Normal şartlarda birkaç saatte bitirebileceğim bu kitabı, günlere yaya yaya, büyük keyifle okudum. Tam anlamıyla ilaç gibi geldi. Öykü okurken hep yalınlık ve sıcaklık beklerim. Banu Özyürek'in zorlamasız anlatılarını, karakterlerindeki mesafeli samimiyeti çok sevdim, hayatla hesaplaşma biçimleri bana bazı yerlerde çok tanıdık bazı yerlerde de ilham verici geldi. Yazarın kendisi insan olarak da bayıldığım, hayranlık duyduğum birisi. Ruhuma hep iyi geliyordu, sonunda kalemiyle de tanıştığıma memnun oldum. Mutlaka öneririm.
