Yazarı gibi adının da hep ilgimi çektiği kitabı sonunda bitirdim. On günde okuma sebebim tamamen kişisel. Dil ya da sıkıcılık gibi bir durum hiç söz konusu değil. Bazen öykü okumak bende dura dura ilerleme isteği veriyor. Ki ayrıca bir okur olarak yorumum öyküler romandan daha zor okunur.
İncelememde yalın, öyle betimlemelerle, aforizmalarla dolu olmayan ama dolu olan bir kitap olduğundan bahsetmek isterim.
Öyle rahatsız edici konular çıkıyor önünüze, geriliyorsunuz. Biraz yazarın yaşantısındaki anılatın ya da döneminin yönetim anlayışının kokuları geliyor burnunuza. Bazı öykülerde gerçekler hayallerle, hayaller mistik olaylarla yer değiştiriyor üstü kapalı.
Yazarın öyle rahatsız edici konuları öyle sıradan yaşanmışlık gibi anlatması üslubunun başarısı. Rahatsız edici ifadesini de açmak isterim. Terk edilmişlik, zorbalık, aldatılmışlık, ölüm gibi konularla karşılaşacaksınız. Peki neden rahatsız olup geriliyoruz? Hüzün yok,gerginlik. Çünkü konular, karakterler öyle işlenmiş, gözlemler öyle aktarılmış ki bendeki etki bu oldu. Bazı öyküler için bir çırpıda okudum değil, dikkatimi arttırarak okumam gerekti diyebilirim. Cümleler uzun değil,kelimeler bildik ama anlamak da zaman zaman düşünmek gerek.
Yine de sevdim, dünyanın, yaşamların günlük gülistanlık olmadığını, bir yerlerde yaşamın daha da zor olduğunu hatırlamak güzel oldu.
