Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Percy Bysshe Shelley

Percy Bysshe ShelleyYalnızlığın Ruhu yazarı
Yazar
7.8/10
81 Kişi
499
Okunma
97
Beğeni
6bin
Görüntülenme

Hakkında

(4 Ağustos 1792 - 8 Temmuz 1822), en önemli İngiliz Romantik şairlerinden biriydi ve bazıları tarafından İngilizce dilinde en iyi lirik şairler arasında ve en etkili olanlarından biri olarak kabul ediliyor. Şiirinde olduğu kadar politik ve sosyal görüşlerinde de radikal olan Shelley, yaşamı boyunca şöhret görmüyordu, ancak şiirinin tanınması ölümünden sonra istikrarlı bir şekilde arttı. Shelley, Lord Byron , Leigh Hunt , Thomas Love Peacock ve Frankenstein'ın yazarı olan ikinci karısı Mary Shelley'den oluşan yakın görüşlü şair ve yazarların yakın çevresinin önemli bir üyesiydi. Shelley, Ozymandias , Batı Rüzgarı Ode , Bir Skylark , Müzik, Yumuşak Sesler Ölünce , Bulut ve Anarşinin Maske'si gibi klasik şiirler için belki de en iyisi . Onun diğer büyük eserleri arasında Çerkes (1819) ve Kraliçe Mab (daha sonra Dünya Daemonu olarak yeniden işlenmiş), Alastor , İslam'ın İsyanı , Adonaïs , Prometheus Unbound (1820) gibi uzun, vizyonel şiirler yer almaktadır. başyapıtı olduğu düşünülen Hellas: Bir Lirik Drama (1821) ve onun son, tamamlanmamış eseri , The Life of Triumph (1822). Shelley'nin yakın arkadaş çevresi, kayınpederi, filozof William Godwin ve Leigh Hunt da dahil olmak üzere günün en önemli ilerici düşünürlerinden bazılarını içeriyordu. Shelley'in şiir ve düzyazı çıktısı yaşamı boyunca sabit kalmasına rağmen, çoğu yayıncı ve gazeteci eserini küfür ya da iğrenç bir tutuklanma korkusuyla yayınlamayı reddetti. Shelley'in şiirinde bazen gün boyunca sadece bir yeraltı okuyucusu vardı, ancak şiirsel başarıları günümüzde yaygın olarak tanınıyor, politik ve sosyal düşüncesi İngiltere'deki Chartist ve diğer hareketleri etkiledi ve günümüze kadar uzanıyordu. Shelley'in ekonomi ve ahlak teorileri, örneğin Karl Marx üzerinde derin bir etkiye sahipti; şiddetli direnişin ilk - belki de ilk - yazıları Leo Tolstoy'u etkiledi. Shelley, Robert Browning ve Dante Gabriel Rossetti gibi önemli Victorian ve Pre-Raphaelite şairleri de dahil olmak üzere sonraki üç veya dört kuşak şaire bir mihenk taşı oldu. O Oscar Wilde , Thomas Hardy , George Bernard Shaw , Leo Tolstoy , Bertrand Russell , WB Yeats , Upton Sinclair ve Isadora Duncan tarafından hayran kalmıştı. Henry David Thoreau'nun Sivil İtaatsizliği , Shelley'in protesto ve siyasi eylemde şiddet içermeyen yazı ve teorilerinden etkilenmişti. Shelley'in popülerliği ve etkisi çağdaş şiir çevrelerinde büyümeye devam etti. Shelley, 4 Ağustos 1792'de İngiltere'nin Batı Sussex şehrinde, Horsham yakınlarındaki Broadbridge Heath'daki Field Place'de doğdu. Sör Timothy Shelley'nin (1753–1844) en büyük meşru oğlu, 1790–92'de Horsham için Parlamento Üyesi ve 1806-12 arası Shoreham ve eşi Elizabeth Pilfold (1763–1846), [4] Sussex arazi sahibi. Dört genç kız ve bir erkek kardeşi vardı. Erken eğitimini yakındaki Warnham'dan Reverend Evan Edwards'ın öğrettiği evde aldı. Yakınlarında yaşayan kuzeni ve yaşam boyu süren arkadaşı Thomas Medwin , erken çocukluğunu Percy Bysshe Shelley'deki Yaşamında anlattı. Büyük ölçüde balıkçılık ve avcılık gibi ülke içi uğraşlarında geçirilen mutlu ve mutlu bir çocukluktu. 1802'de Middlesex , Brentford Syon Evi Akademisine girdi. 1804'te, Shelley, Eton Koleji'ne girdi ve zayıf bir şekilde atlattı ve bu olayları “Shelley-yemler” olarak adlandırılan büyük oğlanlar tarafından öğle saatlerinde neredeyse günlük bir çete işkenceye maruz bırakıldı. Çevrilmişken, genç Shelley'in kitapları ellerinden kopardı ve kıyafetleri bir sesin yüksek tiz “çatlak soprano” ında çılgınca ağlayana kadar çekti ve yırtıldı. Bu günlük sefalet, Shelley'in sahtekarlığa katılmayı reddetmesi ve oyunlara ve diğer genç etkinliklere karşı gösterdiği ilgisizliğe bağlanabilir . Bu özellikleri nedeniyle "Mad Shelley" takma adını aldı. Shelley, Eton'da bilime büyük bir ilgi duydu, ki bu da genellikle mantıklı olduğu düşünülen bir oğlan için şaşırtıcı bir şekilde yaramazlık yapmaya neden olacaktı. Shelley, çoğu zaman arkadaşlarının eğlencesine, odasının kapı kolunu şarj etmek için bir sürtünmeli elektrikli makine kullanırdı. Onun beyefendi öğretmen, Bay onun arkadaşlar özellikle eğlendirdi Bethell, odasına girmeye çalışırken, Shelley'in en güzel protestasyonlarına rağmen, elektrik şoklarının gürültüsünde alarm verdi. [8] Yaramaz tarafı yine "okuldaki son yaramazlık" tarafından gösterildi. Bu, Eton Güney Çayırında barutla bir ağacı havaya uçurmaktı. Bu joker olaylara rağmen, Shelley, W. H. Merie, Shelley'in Eton'da hiç arkadaş edinmediğini hatırlattı; 10 Nisan 1810'da Oxford Üniversitesi Koleji'nde çalıştı. Efsane, Shelley'in Oxford'da sadece bir derse katıldığını, ancak günde on altı saati okuduklarını söylüyor. İlk yayını Gotik bir romaydı Zastrozzi (1810), Zastrozzi adlı kötü adam aracılığıyla ilk ateist dünya görüşünü körükledi; Bu yıl sonunda St Irvyne tarafından takip edildi ; ya da, Rosicrucian: Bir Romance (1811 tarihli). Aynı yıl, Shelley, kız kardeşi Elizabeth ile birlikte, Victor ve Cazire tarafından Orijinal Şiir yayınladı ve Oxford'da, ayetlerin bir dizi (görünüşte burlesk ama oldukça yıkıcı) yayınladı , Margaret Nicholson'un Posthumous Fragments, Thomas Jefferson Hogg . 1811'de, Shelley, anonim olarak, üniversite yönetiminin dikkatine sunulan Ateizm Gerekliliği adlı bir kitapçık yayınladı ve Dean, George Rowley de dahil olmak üzere Kolej arkadaşlarından önce ortaya çıkmaya çağrıldı. Broşürün yazarlığını reddetmeyi reddetmesi, 25 yaşındaki Oxford'dan kovulmasıyla sonuçlandı. Hogg ile birlikte 1811 martı. 2006 yılının ortasında, Shelley'in uzun zamandır kaybettiği Şiirsel Denemesinin, şu anda University of London'ın bir centilmen tarafından Londra'da 1811'de Londra'da Crosby ve Company tarafından basılan uzun, strident anti-monarşik ve savaş karşıtı şiirleri üzerine yeniden keşfedilmesi. Oxford "ve Harriet Westbrook adanmış" - çıkarılması için Hogg'un politik motifleri ("parti meselesi") anlamını güçlendiren yeni bir boyut kazandırıyor. Shelley, babasının müdahalesinin ardından geri döndürülmesi için seçilmesine karar verdi. Bunu yapmayı reddetmesi, babasıyla birlikte düşmesine yol açtı. 28 Ağustos 1811'de Oxford'dan gönderildikten dört ay sonra, 19 yaşındaki Shelley, 16 yaşındaki Harriet Westbrook'la birlikte İskoçya'ya göç etti ve aynı yatılı okulda , babasının yasakladığı Shelley'in kızkardeşleri gibi. Onu görmek için. Harriet Westbrook, okuldaki ve evdeki mutsuzluğu nedeniyle kendini öldürmekle tehdit eden tutkulu mektupları yazıyordu. Shelley, kuzeni Harriet Grove ile olan annesinin annesinin ve kız kardeşlerinden koparılmasının ardından kalbini yitirdi ve uzun yaşamamaya ikna edip, Westbrook'u kurtarmaya ve onun faydalanıcısını yapmaya karar verdi.Westbrook'ın Harriet'in çok yakın olduğu 28 yaşındaki kız kardeşi Eliza, genç kızın gelecekteki baronetiyle dalga geçmesini teşvik ediyor gibi görünüyor. Westbrooks, onaylamıyormuş gibi davrandı ama gizlice seçilmeyi teşvik etti. Ancak Efendim Timothy Shelley, oğlunun onun altında evlendiğini (Harriet'in babası bir tavernayı tutmuş olmasına rağmen) evlendiğini, Shelley'in ödeneğini iptal ettiğini ve çiftin Field Place'deki çiftini almayı reddettiğini söyledi. Harriet ayrıca, Shelley'den nefret eden kız kardeşi Eliza'nın onlarla yaşadığı konusunda da ısrar etti. Shelley arkadaşı Hogg'u paylaşmaya davet etti ama Hogg Harriet'e ilerlerken ayrılmasını istedi. Shelley aynı zamanda, 28 yaşındaki evli olmayan, ileri görüşlere sahip bir okul öğretmeni olan Elizabeth Hitchener ile yoğun bir platonik ilişki içerisindeydi. Shelley'nin “ruhumun kızkardeşini” ve “ikinci kendimi” dediği Hitchener, bir Ütopya alegorisi olan felsefi şiiri Kraliçe Mab'ın yazılmasında onun ilham ve özdünyası oldu.
Unvan:
İngiliz Romantik şair
Doğum:
Horsham, Birleşik Krallık, 4 Ağustos 1792
Ölüm:
Lerici, İtalya, 8 Temmuz 1822

Okurlar

97 okur beğendi.
499 okur okudu.
10 okur okuyor.
340 okur okuyacak.
2 okur yarım bıraktı.
Reklam

Sözler ve Alıntılar

Tümünü Gör
"Gözyaşları için fazla derin" bir keder bu. . Son
Sayfa 57 - KavalcıKitabı okudu
çünkü hep seni Sevdim ben, yalnızca seni; gözledim Gölgeni ve adımlarının karanlığını, Ve yüreğim bakıp durur hep derinliğine Engin gizemlerinin. .
Reklam
Sesi kendi ruhunun sesini andırıyordu Düşüncenin dinginliğinde işitilen
Yaşadı, öldü, şarkı söyledi, yalnızlık içinde.
Yaşadı, öldü, şarkı söyledi, yalnızlık içinde.
1811 Shelley'in 'Haklar Deklarasyonu' 28.madde:
"Hiç kimsenin yararlanabileceğinden fazlasını tekeline alma hakkı yoktur; milyonlarca insan açlıktan ölürken, zenginlerin yoksullara verdikleri şeyler, kusursuz bir iyilik değil, kusurlu bir haktır."
Percy Bysshe Shelley
Percy Bysshe Shelley
Reklam
Milyonlarca insan açlıktan ölürken zenginlerin yoksullara verdikleri şeyler kusursuz bir iyilik değil, kusurlu bir haktır.
Percy Bysshe Shelley
Percy Bysshe Shelley

Yorumlar ve İncelemeler

Tümünü Gör
60 syf.
10/10 puan verdi
Şiir ve imgelem sanatı hiç bu kadar gerçekçi kullanılmamıştır. Kitapta oldukça net vurgularla hissedilen doğrudan ve net bir şekilde aktarılıyor. Dönemi olmasa da çağına göre oldukça realist bir kaleme sahip. keza hayali kurgulayan, gerçeği hayalde yeniden tasarlayan şiir her zaman ilgi görmekteydi. ancak yazarımız öyle bir yazmış ki sözlere tutulup kalmamak mümkün değil. ''Şair, Solmuş saçlarını parlak renkleriyle süslemek istedi, Ancak yüreğine geri döndü yalnızlığı Ve vazgeçti.'' Özellikle dibe vurulan dönemlerde yazılan, okunan ya da çizilen her şeyin mutlaka yarım kalıyor olması gerçeğini bu denli iyi anlatabilmek, bunu şiire dökmek çok büyük bir estetik bence. görünüşte realistliği yüzünden oldukça basit dursa da öncesinde düşüncede belirmesinin ve kelimelerin çıkışının oldukça zor bir yolu vardır. genelde olması gerekene dolanıyor insan zihni şiirde. alışkanlık bu olsa gerek yazarımız öyle fena bozuyor ki durumu ve; ''Yaşadı, öldü, şarkı söyledi, yalnızlık içinde. Karanlık kaderini düşünerek ezgiyle iç çekmedi tek bir kez.'' diyerek insanoğlunun romantizmi içerisinde harmanlanıp duranı tüm gerçekçiliğyle sunuyor önümüze. Kitapta Albert Camus'u gördüm diyebilirim rahatlıkla. Onun tüm varoluşçu ve absürdist duruşu bu kitapta mevcut. Özellikle topluma, dine, yönetici sınıfa karşı söylenenler Camus'un başkaldıran insanıydı. Okunmasını şiddetle tavsiye edeceğim kısa ama çok etkili şiir kitaplarından.
Yalnızlığın Ruhu
Yalnızlığın RuhuPercy Bysshe Shelley · Kabalcı Yayıncılık · 1995163 okunma
36 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
Ölümlü dünyanın ölümsüz insanı krallar kralı Ozymandias'ı bize coşku dolu bir şiirle sunan Shelley'e derinden bir saygı duyuyorum, efsanevi bir şiir gerçekten Ozymandias bir sonedir ve bana göre mükemmel bir başyapıttır diğer şiirler arasında. Geçiciliğe, faniliğe karşın ölümü unutarak yaşamayı temsil ediyor. Ölümlü şeylerin bir yönü olarak sonsuzluğa sahip değildir kimse, kral da o şekilde. Kelimenin tam anlamıyla, fani dünya yaşamının tarihindeki tüm yöneticilerin, en güçlü insanlar olsalar bile, diğer insanlardan farklı bir sonu yoktur. Fakat Ozymandias 'Benim adım kralların kralı Ozymandias'tır' der. Burada kibriyle, diğer hükümdarlar arasında en güçlü kral olduğunu insanlara telkin ettiği apaçık belli. Kral Ozymandias tebaasından çok kendini seven dünyanın en büyük diktatörü olma fikrine kendini kaptırmış bir despottur. Mizacı olarak kendine takıntılı, bencil ve duyarsızdır. Shelley zamanla ağır hasar görmüş bir şeye atıfta bulunuyor; 'colossal' devasa anlamındadır ve 'wreack' kötü bir şekilde tahrip olmuş bir şey anlamına gelir yani aslında Kral Ozymandias’ın bedeni yapayalnızdır ve her şeyden önce 'dev' bir 'enkaz' olarak uçsuz bucaksız çölün ortasındadır. Bu sözler bize Ozymandias'ın büyük olduğunu ama cansız bedeniyle bir hiç olduğu gibi hiç de olmadığını gösteriyor.
Ozymandias
OzymandiasPercy Bysshe Shelley · Hoopoe Books · 199934 okunma
24 syf.
·
Puan vermedi
Kısa kitap incelemesi :p
Yahu neden inceleme yazmıyorum acaba ben diye düşündüm, hadi şuna bir iki şey yazayım dedim. :D Bir film karesi (bkz. Yol Ayrımı) gördüm az önce, bu adamın bir sözünü söylüyordu kadın. Söz hoşuma gitti bir bakayım ne eserleri var elimde Shelley beyefendinin diye telegram kanallarında gezinirken buldum bu ve
Yalnızlığın Ruhu
Yalnızlığın Ruhu
kitabını. Shelley, ateizmin ne için gerekli olduğundan ve bunun gerekliliğini de birtakım çıkarımlar üzerinden anlatmış. Açıklamaları iyiydi (bu konuda bir şey diyemeyeceğim fazla), beni asıl bu incelemeyi yazmaya iten şey ise kitabın sonlarına doğru "inanmak isteyen inandırılır" cümlesi oldu. Bu konuda ben de aynı düşüncedeyim sanırım. Yani kişi, inanmak ister, inandığı şey ile huzur bulur, mutmain olur ise (her ne olursa olsun) bizim ona bir şey deme, ya da saçma şeylere inanıyorsun vs deme hakkımız olduğunu düşünmüyorum. Aynı şekilde inanmayan kişi için de illa inanacaksın diyemeyiz. Öznel bir mesele olduğunu düşünüyorum bu konunun ve insanların kalpleri ne ile huzur buluyorsa onu yapmalıdır diye düşünüyorum. Ne çok düşünüyorum dedim ya, öyleyse varım diyor ve gidiyorum. :D Haydi kalın sağlıcakla..
Ateizmin Gerekliliği
Ateizmin GerekliliğiPercy Bysshe Shelley · Sub Yayınları · 201972 okunma