Çocukluğumuz ne kadar üzücü, hüzünlü, zor... geçerse geçsin ondan uzaklaştıkça her şey çok daha güzel, yaşanabilir ve huzurlu hâle bürünüyor. Sanki sihirli bir değnek geliyor ve tüm yaşantımız büyülü bir hâl alıyor. Çocukluk bizi hiç terk etmesin istiyoruz fakat büyüdükçe çocukluğu tozlu bir sandığa kaldırmaya mecbur olduğumuzu kavrıyoruz. Çocukluk mu daha üzücü çocuklukla vedalaşmak mı? Çocukluk sancısı ile büyümek karmaşası arasında bocalayan, kendine bir yer edinemeyen yazar-kahramanımız Tove'un hüzünlü yaşantısı.
