Kitap Nazi Almanyası'nda toplama kamplarında kalmış ve çok az kişiye nasip olduğu üzere oralardan sağ çıkabilmiş bir psikiyatrist olan ve aynı zamanda logoterapi (anlam odaklı terapi) isimli yöntemin de kurucusu olan yazarın hem şahsi anılarını hem de bir uzman hekim sıfatıyla gözlemlerini aktarıyor. Yakın tarihin en büyük utanç ve dramlarından biri olan Yahudi soykırımında toplama kamplarında içinde bulundukları çok ağır şartlar altında bazı insanların nasıl hayata tutunabildiklerini, kendilerine ne gibi bir moral-motivasyon bulabildiklerini irdeliyor. Ve hiçbir koşulda insan özgürlüğünün bütünüyle elinden alınamayacağını, ruhsal ve zihinsel olarak neye dönüşeceğine kişinin kendisinin karar vereceğini, ıstırabın da kader ve ölüm gibi yaşamın alaşağı edilemez bir parçası olduğunu, kaçınılmaz olan bir ıstıraba karşı tutumunu kişinin kendisinin belirleyeceğini, insan onurunun toplama kampında bile korunabileceğini anlatıyor. İnsanoğlunun varoluşsal bir sancısı olan hayatta anlam arayışına dair bir perspektif kazandırıyor, ufuk açıyor, acılara karşı bir teselli imkanı sunuyor.
Kitapta altını çizdiğim çok yer oldu, çok değerli tespitler var, bunların diğer okurlarca çokça paylaşılmamış olanlarından seçmeye çalıştığım bir kısmını hesabımda paylaştım, isteyen göz atabilir.
“Yaşamak için bir nedeni olan insan her türlü nasıl’a katlanabilir.” Nietzsche
