Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Direnişten çok kısa süre sonra çıktığı için aceleye geldiğini düşünenelerdenim. Erken Kaybedenler'deki minicik bir öykünün tadını veremedi kocaman bir roman. Öyle de umutla beklemiştik ki çıkacağı günü...
"Gezinin ekmeğini yemek" olarak görmüyorum ama. Emrah serbes de bunu yazmazsa kim yazacaktı zaten.. Böyle bakmak gerek bence. Yine de biraz daha sindirseydik-o da sindirseydi daha bir tat verirdi gibi geliyor.
Çağlar İyice Holden Caufield'e benzetilmiş - ya da benzetilmeye çalışılmış ama bence çok iyi yazılmamış bir karakterdi. En çok bu dokundu bana. Sen Behzat Ç karakterini yaratmışsın. Hayran etmişssin bunca insanı amirime. Hadi onu geç Küçük Faşo karakteri çıkmış senin elinden... Çağlar İyice nedir böyle?
SPOILER !!!!!!!
Kitapta çoğu kısım çok abartıydı. Mikrop Cengiz'in Çağların kardeşi küçük Jackson 'a olan tutkusu çok çok çok zorlama bir bölümdü. Sanki "hikaye hadi bir yere bağlansın, bu kızı Kıyıdere'den kim çıkarsın kim çıkarsın? Heh Mikrop çıkarsın" gibi düşünülmüş.
Onun dışında bence gereksiz uzunlukta betimlemeler vardı."İletişimle sayfa başına mı anlaştı acaba?" dedi içimden kendini bilmez bir ses.
Merhabalar,
Yeşim Türköz'den Büyü Dükkanı. Yazar hakkında bilgi vermeyeceğim, zira hem kitabın giriş kısmında hem de netten rahatlıkla ulaşabileceğiniz çok sayıda bilgi mevcut. Kitabı bana, benim için çokça değerli biri ödünç olarak verdi. Kitaplığındaki kitapları incelerken, belki inceliği nedeniyle fark edemediğim ama elime tutuşturulduğu anda
200. Sayfaya kadar bir şey anlamıyorsunuz. Bir çok karakter var kim kim anlamak zor. 200 den sonra hikaye biraz anlaşılmaya başlıyor ancak sizi tatmin etmiyor. Bernadette , eşi ve kızının hikayesi. Bernadette nin kaçışını anlatıyor. Olay çözülmeden çoktan tahmin etmiş oluyorsunuz. Bir son yazılmamış. Neler olup bittiği belli değil.
Kitabın çevirisini özensiz ve kendi içinde tutarsız buldum (Kimi yerde Seine, kimi yerde Sen Nehri şeklinde yazılmıştı; bazı gazete isimleri çevrilmiş, bazıları orijinal dilinde bırakılmıştı), basit imla hataları (ör. yayınlamak - yayımlamak) ve yanlış eşleştirilmiş dipnotlarla doluydu. Tercüme de İngilizce'den kelimesi kelimesine Türkçe'ye çevrilmiş gibiydi, dolayısıyla kitabın tekrar gözden geçirilmesi gerektiğini düşünüyorum.
Üslubunu Sherlock Holmes'le ister istemez kıyasladım ve Poe'nun kurgusunu nispeten zayıf buldum. Fakat bu anlaşılabilir çünkü Morgue Sokağı Cinayeti, polisiye hikaye türünün ilk örneği olarak gösteriliyor.
Sonu belirsiz bırakılan öyküleri okumaktan keyif alırım fakat Marie Rogêt cinayetinin çözülmemesi -ve hikayenin bir iki cümleyle toparlanmaya çalışılması- bu uzunlukta bir hikaye için oldukça yetersiz kalmış. Hikaye boyunca baş karakterimiz sürekli gazete küpürleri ve ilanları değerlendiriyor ve ortaya atılan görüşlerin haksız olduğu noktalara dikkat çekmek dışında pek bir şey yapmıyor. Bu da bende sürekli aynı şeyi okuduğum hissini uyandırdı. Tatmin edecek bir son yazılmamış hatta bir bölümde editör "... yaşananları burada açıklamayacağız (...) ancak kısaca, amaçlanan sonuca ulaşıldığını belirtmemiz uygun olur diye düşündük" şeklinde bir not düşmüş!
Kitabı bitirdikten sonra öykünün ilham aldığı olayı araştırmaya karar verdiğimde de durumun ilham almaktan çok uyarlamak olduğunu fark ettim. Mary Rogers davasında bahsi geçen han sahibesi, kadının nişanlısı, çalılıkta bulunan eşyalar, gazetelerin görüşleri hiç değiştirilmeden öyküleştirilmiş.
Bu metin Azerice dilinden otomatik olarak çevirilmiştir. Orjinali Göster
'Romanti(zm)k kurgu, reali(zm)st süjet ve sentimental(izm) mezmun' diyerek özetleyebileceğim bir hikâye okudum.
Hikâye (modern hikâye) diyorum çünkü roman eşittir betimleme. Betimlemesiz roman -örnekleri varsa dâhi- benim nazarımda roman "statüsü" kazanamaz. Başlangıçtaki betimlemesi roman okumaya başladığımız fikrini veriyor ancak
Olağanüstü anlatım ve Olay Örgüsü!
Reşat Nuri Güntekin'den ilk defa hikaye kitabı okudum. Olağanüstü bir anlatım ve olay örgüsü mevcut. Hiçbir hikaye yazılmak için yazılmamış. Öyle ki yakın zaman da okuduğum Refik Halid Karay'ın Memleket Hikayeleri kitabından çok çok daha iyiydi. Tek kelimeyle muazzam.
