"Ben
Çizilmiş bir yaşama atanmışım gibi."
içim ey içim bu yolculuk nereye
yine bir şehrin ölümünü başlatır gibisin
Sayfa 102Kitabı okudu
Babasız, insan kendini yoksul hissediyor
Siz hiç, hayal kırıklığına uğrayacağınızı bile bile,
Her gece yüreğinizde yeşerttiğiniz binlerce umutla,
Birini, pencere kenarına oturup kırk yıl bekleyecek kadar sevdiniz mi?
.
İşte o benim Babamdı...!
(-Ben en çok,
babamın sabrından damıttığı merhametini sevdim.-)
.
Dünya’yı omzunda taşıyan bir bilge adam;
Gülünce yedi renk açardı yüzünde bahar,
Lunaparka benzerdi benim babam.
.
Tomurcuklandığım dalımdı,
Dağlara baş eğmeyen yanımdı,
Bir tek onun ceplerinde, umut hangi çocuğun kapısını çalacak şıngırtısı arardım.
Gerçi o inanmazdı benim çocukluk mucizelerime ama,
Mahalleli çocuklara en güzel lolipopu, onun ayçiçeği gülüşlerinden yapardım.
.
-Babasız, insan kendini yoksul hissediyor.-
.
-Babanız yoksa sırtınızı bir boşluğa dayamışsınız demektir.-
.
(-Ben en çok,
babamın gülen yüzünü özledim…!-)
Kim çizebilir senden başka senin yaşamını?
Sayfa 57Kitabı okudu
Dünyalık mı? Ahiretlik mi?
Bu aralar en çok düşündüğüm konulardan birisi bu oldu arkadaşlar.Biz Dünyalık mı yaşıyoruz, yoksa Ahiretlik mi diye? Bunun cevabı aslında çok basit : Çoğumuz dilde Ahiretlik yaşıyoruz.Gönülde ise Dünyalık.Neden mi böyle dedim? Önce iyiliklerimize bakalım.Yaptığımız iyiliğin büyüğü, küçüğü elbet olmaz.İyilik iyiliktir.Ama bir insana 50 liralık
"Ben
Çizilmiş bir yaşama atanmışım gibi.."
Artık aşk insan kalbine sığmıyor
Sayfa 76 - Beyan YayınlarıKitabı okudu
Sen yoksan mekan yok zaman belli değil.
Sayfa 127Kitabı okudu
"Ben
Çizilmiş bir yaşama atanmışım gibi."
Ey gece sen de aldatıldın
Sana da tuzak kurdu yüzü güneş parıltılı kız..
Sayfa 105Kitabı okudu