«Musahabe Kulübü» nün etkili bir kişisiydim. Musahabe Kulübü üyeleri de YMMTC’de etkiliydiler. «Musahabe Kulübü» arkadaşım Süfyan Özelli YMMTC ’nin idare heyetini kurma konusunda beni uyardı, kolaylıkla bir grup kurduk. Grubumuzun kurulmasında ve gelişmesinde ilk çabalar tamamıyle Süfyan Özelli’ye aittir. Süfyan’ın ciddî çalışmaları olmasaydı ne
Gizlilik, entrika, tehlike, ve macera sayılan benzeri şeylerle
iş yapma gücünü zorlama, tutku da bir üye için geçerliydi.
Bunda sadece mistik duyguları yoktu. Yeni üye yemin
edip, gözlerinin bağı çözüldükten sonra, karşısında beyazlar
giymiş maskeli beş adam görürdü. Teşkilâta girişinden birkaç
hafta, bazende birkaç ay sonra ona bilmecemsi
Gizlilik, entrika, tehlike, ve macera sayılan benzeri şeylerle
iş yapma gücünü zorlama, tutku da bir üye için geçerliydi.
Bunda sadece mistik duyguları yoktu. Yeni üye yemin
edip, gözlerinin bağı çözüldükten sonra, karşısında beyazlar
giymiş maskeli beş adam görürdü. Teşkilâta girişinden birkaç
hafta, bazende birkaç ay sonra ona bilmecemsi gizemli
haberler gelir ve bazı görevleri yerine getirmesi istenirdi.
Teşkilâtın sadece bir bölümünde olan yüz elli üyeden yalnız
dördünü tanımasına izin verilir, hiçbir üye, hiçbir zaman
teşkilâtı tam olarak bilmezdi. Büyük bir ağın sadece bir ipliğiydi
o. İlgisi sıcak tutulur ve asla zayıflamasına izin verilmezdi.
Teşkilâta, sadece bir üyenin kabulü bile son derece titizlikle
İncelenirdi. Eğer komite uzun incelemelerden sonra
yeni kabul edilecek olanın jöntürklerden birinin tavsiyesiyle,
onun fikir sahibi, bilgili, vatan sevgisi ile dopdolu bir
adam olduğuna ikna olursa, peçe açılırdı. Sadakat yemininden
sonra ona, komite üyelerinden birisi tarafından önce bu
gizli cemiyetin varlığının sebepleri ve çalışmaları anlatılırdı.
Eğer bununla ilgilenir ve üye olmak isterse bir kaç gün sonra
komiteden gönderilen iki kişi onu davet ederdi. Mahalleden
uzaklaşır uzaklaşmaz gözleri bağlanır, gözleri kapalı bir
yere götürülür, emir verilinceye kadar bekletilirdi. Sonra yabancı
bir ses konuşmaya başlardı. Ona memleketin genel
durumu, vatan sevgisi, görev duygusu ve adalet kavramı anlatılır,
komitenin görevinin halkın hürriyeti ve güçlenmesi
için karşılıksız çalışacağı bildirilirdi. Eğer, bunu kabül eder
ve onlardan biri olmak isterse, Kur’an, sancak ve silâh üzerine
sadakat, itaat ve her şeyden önce gizlilik yemini etmesi
gerekirdi. Her ihanetin ağır cezalandırılacağını düşünmesi
gerektiği, eğer teşkilât ölüm cezası verirse, suçlunun cezasının
kesinlikle infaz edileceği öğretilirdi. Yeminden sonra o ana kadar sadece fikir olarak ihtilâlci
olan yeni üye, birden kendini sağlam bir çerçeve içine girmiş
gibi hisseder, artık yeni bir varlık dönemi başlardı. Teşkilât, gizliliğini prestij için değil, hafiyelerle dolu bir
yerde, son derece dikkatli olunması için önem verirdi. Gözleri
bağlı, bilinmeyen bir yerde, sadece duyduğu ama tanımadığı
kişilerin önünde yapılan yemin, Şark’ın romantikliği
ile örtüsen bir görünüm değil miydi?
Ben ilk zamanlar, hem Dernek’e devam ediyor, hem de Nejdet
Sançar’ı ziyareti aksatmıyordum. Hatta Nejdet Sançar beni, o sırada yeni kurulan ve Genel Başkanı da Atsız olan
Türkçüler Derneği’nin Ankara Şubesine de üye yapmıştı. Benim haberim yoktu. Dernekteki ağabeylerle arasında bir
mesele olmuş. Türk Ocağı’nda karşılaştık. Bana, Derneğe gidip gitmediğimi sordu. Ben de gittiğimi söyledim. ‘Artık
oraya gitmeyeceksin’ dedi. Ben de, ‘Beni oraya götüren sizsiniz, o yüzden gideceğim’ dedim. ‘Ya oraya gideceksin,
ya bana geleceksin’ dedi. Ben de her ikisini yapacağımı söyleyince ‘o zaman bana gelme’ dedi. Üzüldüm, ama
ÜKD’yi (Üniversiteliler Kültür Derneği) tercih ettim. Ötüken Dergisi’nin müteakip sayısında, Türkçüler
Derneği’nden ihraç edildiğimi okudum.” bkz. 60’lılardan Vatan Kurtarma Hikâyeleri, s. 166-167.
YEDİĞİMİZ KAZIKLARIN TOPLAMI TECRÜBEDİR
Almanya’yla tesis edilen yeni askerî ittifakın işe yarar hâle gelmesi için zamana ihtiyaç vardı. Osmanlılar, 1897’de Yunanistan’a karşı verdikleri savaş örneğinde olduğu gibi savaşmaya zorlandıklarında dahi muharebe meydanında kazanılanın müzakere masasında kaybedildiğini görmüşlerdi. Avrupa “desteği” Osmanlılar için toprak kaybedebilecekleri,
