Uzun zamandır okumak istediğim bir kitabı bitirmenin tarifsiz mutluluğu içindeyim şu an. Sıcağı sıcağına yorum yapmak en iyisi olacak sanırım.
Öncelikle hem nostalji olması için hem de maddi durumlardan kaynaklı 1971 yılında Altın Kitaplar tarafından yayınlanmış olan kitabını okudum. Alıntılarımı da bu kitaba göre yaptım.
Benim okuduğum kitapta Erich Maria Remarque’nin şu önsüzü var:
“Bu kitap ne bir yakınmadır ne de bir itiraf…Sadece savaşın sillesini yemiş, mermilerinden kurtulmuş olsalar bile, yıkıntılarından kurtulamamış bir kuşağı anlatan bir denemedir.”
1.Dünya Savaşı’nda Alman cephelerinde savaşan askerler, savaşın ne kadar kanlı, insanı çıldırtıcı bir psikolojisi olduğunu gözler önüne seriyor. Yine savaşın akla mantığa sığmadığı kanıtlanıyor, kötülerin (silah tüccarlarının, sömürü elde etmek isteyen devlet insanların, şanını parlatmak isteyen komutanların) savaşmadığı, suçsuzların diğer suçsuzlarla (her iki tarafında genç insanları vb.) çarpıştığı bir savaşa tanık oluyoruz.
Remarque olayları akılcı bir şekilde anlatmış, Nihal Yeğinobalı çevirisini de gayet iyi bulduğumu söyleyebilirim.
Daha yazmak istediğim çok şey var lakin tadında bırakmak en iyisi. İster yeni basım ister eski basım olsun mutlaka okumanız gerektiğini düşünüyorum. İyi okumalar dilerim.
Çulluk adlı eserinde tütün fabrikası üzerinden aslında tüm fabrika işçilerinin hayatını realist bakış açısı ile gündeme getirmişti.Bir Aşk Uçurumu adlı eserinde ise yine köle gibi çalıştırılan
