Hüzünlü bir ömür.
Spoiler içerir. Hiç de sevmiyorum bu tabiri. Okumada ki heyecanı kaçıracak bilgilere yer vermiş olabilirim diyim o zaman.
İçerik odaklı düşünecek olursak linç yiyecek bir kitap aslında. Ne demek 90 yaşında bir bey ve 14 yaşında bir kız çocuğu. Ne demek 14 yaşındaki çocuğun genelevde çalışması. İnsanoğlu her toplumda ve her tarihte ne çirkin dedim yine. 30 lu yaşlarına kadar genelevde birlikte olduğu 500 küsur kadını not almış ama bir yerden sonra bırakmış beyimiz. Not almayı yani. Kadınları hüzünlü bulup kitap ismini ona göre seçmiş ama hüzünlü olan kendi hayatı. Tam evlenmeye niyetlenmiş ama bu yaşadığı hayat ağır basmış , bırakamamış tercihlerini ve nikah günü kendini eve kilitleyip kaçmış evlilikten. Gazete yazarı olan bir beyefendinin id odaklı tercihlerinin ele alındığı içeriğe “ aa güzel kitap” derken bir düşünmüyor değilim. Bu yorumum konu açısından. Öte yandan 
Gabriel Garcia Marquez in dilini çok seviyorum. İsim seçimi hep zorlayıcı olurdu ki bu kitabında isim yok. Hayatımızı kolaylaştırmış. Bu kitabın çevirmeni de beni mest etti diyebilirim. Kedinin tuvalet ihtiyacını “aptese çıkma” diye çevirişi kahkaha sebebi mesela. Tam 90 yaş profiline uygun bir konuşma. Dili güzel , okunuşu rahat, akıcı ve sevdiriyor kendini ama içeriğin ahlaki boyutu sorgulanır. Ayrıca bir çocuğa saplantılı bir aşk nasıl geliştirebilir ki bir insan ? 90 yaşındasın ve bir çocuk mu seçtin yani ?
