Yusuf
@yuerhan
Her şeyi attım üstümden, elimde bir kitap kaldı.
52 okur puanı
Ocak 2024 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
“…yürüyüşler çok verimli benim için. Hem dışarıda görünüyorsun hem içeriye kaybolabiliyorsun.”
Sayfa 117
Hayat bu. Ağır akan bir su. Kıpırtısız bir göl. Bulutlar.
Sayfa 61
Bir şehrin en güvenilir yeri, demek sence kütüphanelerdir. Çünkü kitaplar seslerini yükseltmezler. Bu yüzden kütüphanelerde derin bir sessizlik vardır. Sonra kitaplar tozlarını üzerimize üflemezler. Bu yüzden elbiselerimiz hep beyaz kalır, değil mi?
Sayfa 65
Okur Takip Önerileri
Bu sabah kuş sesleriyle uyandım. Ne güzel değil mi? Hayır, güzel değil. Açık penceremden ok gibi dalıp yastığıma aaplaban karga sesleriydi. Kuş sesleri dediğimde aklına asla karganın gelmediğini biliyorum. Bu, karganın da bir kuş türü olduğunu bilmeyişinden değil, karganın türünün en önemli özelliği olan güzel bir ötüş- ten mahrum oluşundan elbette. Yüzümü yıkarken acaba diyordum, acaba türümüzün en önemli özelliklerini taşıyor muyuz? Hareketlerimiz ve sözlerimiz nerelere saplanıyor? Acaba "insan" denince hatırlanıyor muyuz?
Sayfa 49
“Bir dostluk kaldı!” diye bağırıyor pazarcı, tezgâhındaki meyveler için. “Bir dostlık kaldı!” Bir dosta yetecek kadar, demek istiyor. Az kaldı, demek istiyor. Ben önce bu cümleyi, “Dayanacak, bir dostluk kaldı,” diye anlıyorum. Sonra, “Bir dostluk kaldı mı?” diye soruyorum. Pazarcı, “Bir dostluk kaldı!” diye bağırıyor.
Sayfa 13
Sonbahara kendini bir atabilse. Serin, tatlı, bereketli. Bir de bu mevsime hüzün devri diye iftira atarlar. Neymiş efendim, yerlerde sürünen sarı yapraklar, güneye göçen kuşlar vesaire. Yahu bunlar hep ilkokulda beynimize giriyor, yoksa mevsimlerin ne kabahati var. Değil mi ama!..
Sayfa 15
Göklerin merhamet dolu olduğuna inanıyorum. Bizse, umacı korkusuyla yorgan altına kaçan çocuk gibi, nefsimizin beton çatısını tepemize çekmiş, yaşamayı öldürüyoruz! Yağmurun yalnız suyunu toplayabiliyoruz; ruhundan uzağız! Halbuki ne güzel isim koymuşlar ona: Rahmet.
Sayfa 138
Onu tâ içimde görüyorum; içimi görür gibi görüyorum.
Sayfa 121
Ağlayanlardan olmak dururken, üstelik ağlatanlardan olmak revâ mı?
Sayfa 84