Çok tanıdık:) Bknz. Alaplı :)
Öğretmenliğimin ilk yıllarında şehrin küçük ilçelerinden birinde çalıştım bir süre. Birkaç bin nüfuslu, ilçeden çok kasabayı andıran, hem şehre hem başkente uzaklığı birkaç saat olmasına rağmen savaş sonrası terk edilmiş yerleri anımsatan, Allah'ın bile unuttuğu bir yerdi.
ve sanki bir tek benim canım sıkılıyor
Sayfa 103 - İthakiKitabı okudu
Ve o an Nietzsche'nin sözü geldi aklıma ' umut kötülüklerin en fenasıdır, çünkü işkenceyi uzatır' demişti yıllar önce koca Alman
Sayfa 21Kitabı okudu
Ayrı yerlerde benzer yaralarla, aynı günün ağrısını çekip, ayrı insanlara katlanıp, aynı sonsuzluğa hazırlıyoruz kendimizi. Gözümüz hep aynı yerde, Yaralarımızın eşitlendiği değil “ sıfırlandığı “ o yerde. Hiç bir şeyin farketmediği, hiç bir yaranın hatırlanmadığı, kimsenin kimseyi hiç kıramayacağı o yerde ..
İthaki YayınlarıKitabı okudu
Bizim gibilerin hayatında sürekliliği olan tek şey can sıkıntısı ve hüzünmüş meğer.
Sayfa 132 - İthaki Yayınları, 5.Basım, TÜRKİYEKitabı okudu
Anlamadığım anlaşılmasındı, aldanmaya razıydım.
Sayfa 115
Ve ne yazık ki insan neyi düşünmek istemezse onu daha çok düşünüyordu..
Sayfa 83
Bir süre neredeyse hiçbir şey düşünmedim, bir süre sonra da bir süre hiçbir şey düşünmediğimi fark edip bunun üzerine düşünmeye başladım.
Çocukluğunu yarım yaşayanlar ne kadar büyürlerse büyüsünler, her çaresiz anlarında ona geri dönerler. Onları nerede görseniz tanırsınız. En yetişkin halleri, hatta hüzünleri bile biraz çocuksudur onların.
Ve korkup gidersem bir gün. Sakın kızma.
Kızma çünkü; "gitmek huydur bizde!"