Ne tuhaf! İnsanoğlunun yaşamda en geç keşfettiği şey şimdiki zamandı. İnsan içinde yaşadığı ânı derinleştirmeyi zamanla, yani zamanı azaldıkça öğreniyordu..
Uzun zamandır yaşadığı hiçbir ânı aceleye getirmemeyi öğrenmişti. Gene öyle yaptı. Yaşadığı ânı derinleştirdi, uzattı, tadına vardı. Ne tuhaf! İnsanoğlunun yaşamda en geç keşfettiği şey şimdiki zamandı. İnsan içinde yaşadığı ânı derinleştirmeyi zamanla, yani zamanı azaldıkça öğreniyordu.
Sayfa 9 - Metis Yayınları - 4.Baskı - Şubat 2021Kitabı okudu
Sabahtan beri kimseyle çatışmadık Olric. İyi bir işaret bu. Onlara anlayacakları bir biçimde sesleniriz. Çeşitli hileler buluruz derdimizi anlatmak için. Bir şey söylerken başka bir şey demek isteriz. En olmadık şeyin içinden çıkarız. Ne bileyim, mesela, limon şekerlerinin içine küçük mâniler yazarız; derdimizi anlatırız usul usul. Vatandaşın hem ağzı tatlansın hem beyni sulansın: Öğrenmek istersen iyiyle fenayı, seyreyle bir kenardan yalan dünyayı. Olmadı. Alışacağız. Zamanla. Arıyorsan ah-laktaki manayı, muhakkak okumalısın İsa’yı. Buna da sansür izin vermez: yabancı din propagandası. Bu yüzden adamcağızı beyaz perdede göremiyoruz. Buldum: İki tane düzen vardır, birini ortadan kaldır. Geleceğinizi tehlikeye atıyorsunuz, efendimiz. Sabırlı olmalıyız. Kimseye zararlı olmayan bir mâni bulacağız sonunda. Dolaştım yedi düvel dört iklim, bulamadım bir tane daha Selim. Henüz dolaşmadınız efendimiz. Anlaşıldı; incitmek istemiyorsan efendini, tuzlayıp tenekeye bas kendini. Sırtını ağaca dayadı, okumaya devam etti.
Sayfa 585 - İletişim Yayınları, 42. baskı
Biz insanlar sınırlarımızı bilmeden kendi aklımızı beğeniyoruz, öğreniyoruz akıllanmıyor her şeyin anladığımı zamanda genellikle iş işten geçmiş oluyor.
Böyle mi olmalıydı: İnsanın mutluluğu, aynı zamanda kederinin kaynağı mı olmalıydı?
Ümitsiz bir durumdayım Wilhelm, huzursuz bir atalet içindeyim; bir şey yapamadan duramamakla birlikte, bir şey de yapamıyorum. İmgelem gücünden yoksunum, doğa duygularımı uyandırmıyor ve kitaplardan iğreniyorum. Kendimizi yitirdiğimiz zaman, her şeyi yitirmiş sayılırız işte.
"Zaman çok şey öğretiyor insana...
Gün geliyor, yanlış insanlara kıymet verdiğini öğreniyorsun.
Gün geliyor, bazı şeylere boşu boşuna üzüldüğünü...
Zamanla herkese değer verilmeyeceğini ve bazı şeylere
Üzülmemen gerektiğini öğreniyorum sonra.
Bir bakıyorsun ki seni acıtan onca yara çoktan kapanmış...
Çünkü alışmayı ve kabullenmeyi öğrendiğinde
kendine değer vermeye başlıyorsun.
Kendine değer verince iyileşmeye ruhundan başlıyorsun... "
