Kardeşler, kardeşler, zehirleniyoruz, çürüyoruz, ölüyoruz, yaşadıkça tükeniyoruz.
Her gece bir hüzün, bir keder çöküyor üzerime. Kardeşler, kardeşler, zehirleniyoruz, çürüyoruz, ölüyoruz, yaşadıkça tükeniyoruz, sefaletin içine gırtlağımıza kadar batıyoruz...
Sayfa 301Kitabı okudu
İçim açıldı
Zehirleniyoruz, çürüyoruz, ölüyoruz, yaşadıkça tükeniyoruz, sefaletin içine gırtlağımıza kadar batıyoruz..
Sayfa 322 - İletişim
Her gece yatmadan önce tavanı izlerken;
Her gece bir hüzün, bir keder çöküyor üzerime. Kardeşler, kardeşler, zehirleniyoruz, çürüyoruz, ölüyoruz, yaşadıkça tükeniyoruz, sefaletin içine gırtlağımıza kadar batıyoruz...
Sayfa 301Kitabı okudu
Niçin ağlamak ayıptır dediler? Niçin zehirleniyoruz içimizde kalan gözyaşlarımızla boğularak?
Sayfa 208Kitabı okudu
Zehirleniyoruz, çürüyoruz, ölüyoruz... Yaşadıkça tükeniyoruz.
Açılmadığımız denizlerde boğuluyoruz, duymadığımız seslerden sağır oluyoruz, ait olmadığımız yerlerden kovuluyoruz, sapmadığımız yollarda kayboluyoruz, işlemediğimiz suçlardan hüküm giyiyoruz, aklımızın ermediği işlerden deliriyoruz, çekemediğimiz ziyafetlerden zehirleniyoruz, tanımadığımız insanlara yabancılaşıyoruz, toprağa salamadığımız köklerimizden koparılıyoruz. Ve ansızın! Yaşamadığımız bir hayattan ölüyoruz.
Sayfa 248Kitabı okudu
