Mum Hala 1

" Cehennem korkusuyla cennet vaatleri kaldırılsa, yani pazarlık edecekleri Tanrıları olmasa, dini bütün kimselerden yine de iyilik eden, yine de doğruluktan ayrılmayan, yine de gereksinenlere yardım eden kaç kişi kalırdı?"
.
.
.
Seni seviyorum Aziz' im. Her bir kitabının belki başka güzeldir ama benim için Mum Hala serisinin yeri apayrı.
Senin en doğal, en kaygısızca kaleme alıp notlarını biriktirdiğin kitap, güncense seni bu denli çocuk olarak hangi eserinde bulabilirim ki ben?
*
Altını çizdiğim satırlarının bolluğu size bu kitabı okumanız için yeteri kadar şiddet yaratsın. Aldığınız her kitabının ederi de çocuklar için kurduğu nesin vakfına bağışlanacağından ayrı önemi var.
Aziz' imin kendisiyle derdi, kendisiyle olduğu için de dünyayla meselesi olduğundan böylesi düşünür-yazarlarını bağrınızdan eksik komayın.
Ve.
LÜTFEN AMA LÜTFEN OKUYUN,TAVSİYE EDİN!

Tamimiyle cezaevinde geçirdiği yıllar bir çeşit günce ve ona özel bir tarzda aktarılmış.ilk kez okudum Azizi Nesin'i.Ne bileyim belki de bir çeşit önyargıydı sebep. Bir eserle karar vermek imkansız ama sadece bu eser özelinde konuşacak olursak ruh haliyle ilgili önemli ipuçları olduğunu söyleyebiliriz. Hümanist kişiliğine rağmen yakınındakilerden sıkça yediği darbelerle bir küs bir barışık bir hayat. Öyle ki etrafındakiler ve yakınlarına duyduğu sürekli şüphe ciddi paranoya izleri taşıyor.Ardından sonsuz bir ölüm inancına rağmen hayata ölümsüz eserler bırakmayı istemek tezadı. Paradoksların gölgesinde koca bir ömür...başından sonuna yalnızlık ve ölüm temalarının sarıp sarmaladığı kitap beni devam etmem/etmemek ikileminde bıraksa da biraz inat biraz merakla sonunu getirdim.
Anladım ki muhafazakar kesimin ondan ve eserlerinden uzak durmasının sebebi onun inançsızlığı ve aykırılığı. Özelliklede Siyasal İslam onu hiç sevmez. Çünkü mizah zeka ister ve siyaset mizaha ancak konu olabilir ve tabi ki siyasiler de.
İşte beni de bu özellikleri yani edebi yönü ve zekası ilgilendiriyor. Çok defa Söylediklerine katılmıyorsam da düşündüklerini söyleme cesaretine hayranım. Aslında bunu yaparken korkusuzluğundan değil korkularının üzerine bilinçli olarak gittiğinin de farkındayım.
Aslında eserde çok yerde Allah'a ya da güç alacağı başka bir varlığa dayanmanın inanmanın eksikliğini /arayışını görebiliyorsunuz. Ancak davasına sadakati, geri vites yapmayışı, ve yazar kibri onu Ebu Taliple aynı noktada buluşturuyor.
Dedim ya beni yaptığı iş ilgilendiriyor. Bozuk bir saat bile günde iki defa doğruyu gösteriyorken insanları top yekûn doğru ya da yanlış değerlendirmek orta çağ engizisyonlarından farksız olur.
Kaldı ki onun doğruları da o kadar çok ki.
Hem sonra bu biraz da göreceli değil mi? Neye göre doğru neye göre yanlış?
Neyse kitaptan çok yazar değerlendirmesi yaptık.
Ama olsun bir kitabı okumadan önce yazarını tanımak önemli bir fayda...