Dindarlığınızı Tanrı'ya gösterin, bana insanlığınız lazım!

- Sürünsün! Tez günde gebersin de kurtulalım!
- İnsanlar işsizlikten kırılıyor.
- Herşey ateş pahası, geçim zorlaşıyor.
- Rüşvet aldı yürüdü, rüşvetin adını armağan koydular.
- Paramızın değeri günden güne düşüyor.
- Satıldık üç kuruşa, borçlandık uçan kuşa.
- Hiç utanıp sıkılmadan zorla vergi alır bir de!
- Kiraların yanına yaklaşılmıyor.....

Yönetimin kötülüklerini saya döke bitiremiyorlardı. Halk padişahtan bıkmış, yakınmalar başlamıştı...

"İnsan zekadan yana zayıf bir yaratıktır ve yalnızca dürtü dileklerinin egemenliğindedir."

Yaşadığımız bu kahrolası çağda, mutluluk dolu bir güne uyanacağımız ne malum?

İnsanlar genelde hastalıklarının “kafalarının içinde” olduğunu duymak istemezler.

Kendi hareketlerimden ancak kendim sorumluyum.

Özgürlük olmayınca ben ne yapayım düzeni...

Malum ya, memur kısmı ekmeğinden olur korkusuyla, içi alaca dışı karacadır. Herkesin yanında, “Allah bu hükümeti başımızdan eksik etmesin” derse de yalnız kalınca kolunun yenine “Yıkılasılar, Allah alsın başımızdan böyle hükümeti” der.

Bizimle yaşamadığı bir yönü var hayatının: kimseyle yaşamadığı bir yönü. Yalnız, bilemiyoruz neyi yaşayamadığını. Kimlerle yaşayamadıysa onları bulmalı.