Mütemadi Edebiyat
@mutemadiedebiyat
Alıntı paylaşımı RT
983 okur puanı
Mayıs 2020 tarihinde katıldı
Koca bir yığın, birbiriyle ilintisiz mi ilintisiz korkunç düşünce, kara bir karga sürüsü gibi uçuşup duruyor, haykırıyor, kanat çırpıyordu kafasının içinde.
Seni yüreğimden kopartıp attım çünkü gelip geçici bir gönül eğlencesi olmaya katlanamazdım. Bedenimi ellerine teslim etmeden önce, fikirlerimi, zihnimi, hayallerimi teslim edebilmeliyim. Oysa sen bunları istemiyordun…
Bir iktidar ne kadar kalıcı olursa o kadar zalimleşir.
Okur Takip Önerileri
Nefret ettiğin insanla iyi geçinme çabasına siz medeniyet diyorsunuz, ben sahtekarlık diyorum.
O yüzden anlaşamıyoruz.
Bende bir resmin bile yok, çehreni unuttum.
Bir memleketin kalkınması, kadınların yükselmesine bağlıdır. Kadınların uyanması için, kız çocuklarının okutulması gereklidir.
O sırada herkes tesadüfen kendi evine bomba düştüğünü sanıyordu…
Ben, toplumdaki değerlerin ikiyüzlülüğünü, sahteliğini göreli beri, gülünç olmayan tek tutamağı arıyorum: Gerçek sevgiyi!
Çünkü bu sevdanın üstünden kış geçiyor, bahar geçiyor, yaz geçiyor, ömür geçiyor lâkin kalbimdeki yara geçmiyor, geçemiyordu.
Eskiden yaşansa dokuz köyü ateşe vereceğin şeylere zamanla kibrit bile yakmıyorsun. Tahammül etmeyi ve şaşırmamayı öğreniyorsun.
Artık hiç bir şeye şaşırmadığını fark ettiğin gün büyüdüğünü de fark etmiş oluyorsun aslında.
Kaderimizin kısa bir özeti;
Sevmek. Umut etmek. Doğurmak. Çürümek.
Düşman aynı düşmandı, aradaki tek fark onun daha da güçlenmiş olmasıydı, karşısındaysa her zaman olduğu gibi parçalanmışlık vardı.
Aydını yoksul olan bir ülke her şeyde yoksul kalır. Din, egemen olduğu ve bir ölüm soluğu gibi geçtiği her yeri, her ülkeyi kısırlaştırır, insanları tembelleştirir, alıklaştırır, çünkü yaşamın karşısındadır, çağdaş ulusları yavaş yavaş kemirir, zehirler ve sonunda mutlaka öldürür.
Biz çalışıp yoksul olacağız, onlar yan gelip yatacak, zengin olacaklar.
Ben yalnızlığı istemekle suçlanıp yalnızlığa mahkum edildim...
