“Ölümler çıplak gelir” diye başlıyordu Düşler sokağı sakinleri’nin o yüreğe işleyen şarkısı. Gerçekten de hüzün, acı ve çaresizlik dışında hiçbir duyguyu koluna takmadan tek başına, çırılçıplak, sessizce, teklifsizce, gelip çalıveriyordu kapıyı ölüm. Konuşmanın anlamsızlaştığı bir boyutta, meydan okuyordu geride kalanlara.