Anzak eri Steve Moyle, korku filminden farksız olan ‘su hatırası’nı şöyle hatırlıyordu: ‘Mataralarımızı kuyuya sarkıtırdık. Suda hep garip bir tat olduğunu söylerdik. Bir gün istihkâmcılar geldi, kuyudan aşağıya çengellerini salladılar. Çürümüş bir ceset çıkardılar.’
Çanakkale buydu.