akeila
@zeyneptun
aşağılık komplekslerinizle iyi şanslar
istanbul
4 okur puanı
Ağustos 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
öyle ama, yanaklarımın, alnımın üstündeki o gevşek bölgelerde, yine de görmeye değer bir şey var: kafatasımı yaldızlayan bu kırmızı, güzel alev, yani saçlarım. bak işte onları seyretmek hoştur. en azından açık renk. saçlarımın kızıllığından hoşnutum. aynada bakmaya değer doğrusu, ışıl ışıl yanıyor. şanslıyım demektir. ya saçlarım; kumral mıdır, kahverengi midir anlaşılmayacak, bu ikisinin arası bir renkte olsalardı ne yapardım ben? yüzüm gariplik içinde yitip gider, aynaya baktıkça başım dönerdi.
Sayfa 35Kitabı okuyor
görünen kurşunî şey yüzümün yankısı benim. bu yitik günlerde sık sık bakarım bu yüze. hiçbirşey demiyor yüzüm bana. başkalarının yüzlerinin bir anlamı var. benimkinin yok. güzel ya da çirkin olduğuna bile karar veremem. çirkin olduğunu sanıyorum, çirkin olduğunu söylediler çünkü. bir toprak parçasına ya da bir kayaya güzel çirkin denilebilirmiş gibi, yüzümde bir nitelik bulmaları, çirkin bile demeleri şaşırtıyor aslında beni.
Sayfa 35Kitabı okuyor
ayağa kalkıyorum. bu solgun ışıkta kıpırdanıyorum; ve ışığın, ellerimde, ceketimin yenlerinde değiştiğini görüyorum: nasıl tiksindiriyor beni anlatamam. esniyorum. masanın üstündeki lambayı yakıyorum: belki lambanın ışığı gün ışığını bastırır diye yakıyorum. ama yazık. lamba yürekler acısı bir ışık demeti sızdırmaktan öteye gidemiyor. söndürüyorum. ayağa kalkıyorum. duvarda ak bir oyuk var, ayna. daha doğrusu bir tuzak. biliyorum, düşeceğim tuzağa. düştüm bile, aynada kurşunî bir şey beliriyor. yaklaşıyorum ve bakıyorum, çekilip gidemem artık önünden. bu
Sayfa 34Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
“kişinin yalan söyleyip kendini aldatmasına bayılıyorum doğrusu.”
Sayfa 24Kitabı okuyor
cevabını bildiğim sorular soracağım sana
ağarana kadar gün anlatacağım
dinlersen sana
olmazsa yıldızlara
sonunu bile bile iğneler saplamak kalbe
ben gideyim
bu park ikimiz için çok dar
Sayfa 40Kitabı okudu
geceler uzun. her dakika beni ayrı dehşete düşürüyor; her yanım, her yanım sancıyor.
..yıldızlara tekmeler savuracak gücümün olmasını isterdim.
Sayfa 1Kitabı okudu
düşüncenin, sırf hasar görmemiş olmasından ötürü, tenden oluşan öteki maddeden kopabileceğini düşünmek ne hoş ve sürekli bir yanılsama.
Sayfa 1Kitabı okudu
“herkes benim mücadele etmeme öyle alıştı ki, kimse inanmıyor bana.”
Sayfa 1Kitabı okudu
“bedenim bitkin, ve bundan kaçmam mümkün değil.”
Sayfa 1Kitabı okudu
Ve bu mektuplar acıdan ibaret, acıdan geliyor, dindirilemeyecek bir acıdan, sadece acıya sebep oluyorlar, dindirilemeyecek bir acıya,
Sayfa 357 - timaş yayıneviKitabı okudu
Bir imkân, mevcudiyetine ihtimal vermeye bile cesaret edemediğim bir imkân, boş ve manasız akıp giden ömrümün yanına kadar sokulmuş ve sonra, birdenbire, geldiği kadar ani ve sebepsiz, çekilip gitmişti. Bunu ancak şimdi anlıyordum. Kendimi bildim bileli, bütün günlerimi, haberim olmadan ve nefsime itiraf etmeden, bir insanı aramakla geçirmiş ve bu yüzden bütün diğer insanlardan kaçmıştım.
Sayfa 62Kitabı okudu
