“Ah! Cefamı çekip sefamı sürmeden giden annem.”
Hayatın en acı sillesini yiyen anne ve kız. Hayatı boyunca sahibi olduğu mirastan faydalanamayan refet ve annesinin dram ,acı ve göz yaşlarıyla sarılmış bu hikayesi sizi de ağlatacak.Yazını kışa çeviren geçim kaygısı,hastalık ,dışlanma ve zorluklar Refet’i okumaya daha hırslı bir hale getirir.Günlük işlere giderek hayatını devam ettiremeyeceklerinin bu duruma sağlıklarının da el vermeyeceğini gören refet, annesine okuyup darülmuallimattan öğretmen olarak çıkıp hayatlarını temin altına alması gerektiğini anlatır ve hedeflerini belirleyerek bu hedef için canla başla çalışırlar. Geceleri dikiş dikmek, ödevleri yetiştirmek,işe gitmek bir yana soğuk havalarda kömür ve ekmek bulamadıkları için açlık ve donmakla karşı karşıya kalmaları yürekleri yakıyor. Kiralarını ödeyemedikleri için başka evlere sığıntı gibi yerleştiklerinde acınası gözlerle zavallı görünmeleri bunun yanında hiçbir zaman tam anlamıyla doymayan bir karın, yeni alınmayan kıyafet,zengin arkadaşlarının kitap ve gazeteleriyle okuyup öğrenmek…Bu hayatın gamsızlığını,adaletsizliğini yüzlerine defalarca vurdu.Fakat gurur ve onurlarından asla ödün vermeyen anne kızın dramının sonuna kadar yaşandığı bu tasvir romanda refet , zaferi acıyla karışık yaşamıştır.Hastalıktan annesini kaybeden bu kız, öğretmenlik diploması ile iş hayatına yeni atılmıştır.Çıktıkları yolda arkadaşı şule ile tüm zorluklara göğüs germeye çalışan bu kızlar kadar aklı başında,bilgili,akıllı,seviyeli ve kendini geliştiren bireyler toplum ve dünya için gerekli.
