Nevin
@Nevin_AltnTurk
940 okur puanı
Eylül 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Okur Takip Önerileri
Sait Faik Abasıyanık’ ın insanları sevdiği gibi sevmek isterdim insanları, Sait Faik Abasıyanık’ın baktığı gibi bakmak isterdim insanlara…
Okuduğum tüm kitaplarında insan sevgisi vardı tıpkı bu kitapta olduğu gibi. Okudukça insanlara böyle masum bakmadığımı fark ettim insanları sevmediğimi gördüm. 
Sait Faik Abasıyanık ne güzel insan ki küçükten büyüğe, iyisine kötüsüne tanıdığını tanımadığı her insana iyilikle dokunuyor iyilikle bakıyor, kimsenin sevmediği insanlardan güzellikler bulup anlatıyor, biraz daha anlatsa, biraz daha anlatsa dinlesem diyorum öykü bitiyor…
Sait Faik Abasıyanık sahtelikten uzak samimiyetten de samimi insan, öylesine bizden birisiki anlattıklarını yadırgayamıyorum, günümüzde nasıl olurdu diye düşünüyorum hani bir yazar bu şekilde halkın içinde öykü yazsa böylesine sahici böylesine candan olmazdı.
Deli olmak yerine yazdığın için teşekkür ederim Sait Faik Abasıyanık
Duygusal bir incelemedir
 
Nietzsche Ağladığında isminden dolayı insanı etkisi altına alıyor bu kitabı okumalıyım hissi veriyor ve uyandırdığı merak aynı zamanda kitapla bağ kurmanızı sağlıyor hiç yanıltmıyor okuyunca bu bağ kuvvetleniyor iki insanın iki yabancının nasıl dost olduğunu okurken sizde onlarla ve kitapla dost oluyorsunuz. Kendimi kitapla o kadar çok özdeşleştirdim ki çoğu
Okumak iyileştirir
Bu zor zamanlarda bana iyi geleceğini düşünerek kitabı bitirdim fakat bir kez okuyacağım bir kitap değil, benim için tekrar tekrar okuyacağım bir kitap oldu. Duygu derinliği çok yoğun, hissettirdikleri çok fazla ve çok yoğun hem hüzün veren bir yanı var hem de İyi gelen bir yanı var. Bulunduğum durumun etkisiyle sanırım kitabı kalbimle okudum.
Altı Şubat depreminden sonra iyi geleceğine inanarak okudum.
 
Ayşegül Genç şöyle söylüyor;
“Yıkımı görenin göğsüne, bir mimar oturuyor.”
günler boyunca binlerce yıkım gördük çökmüş binalar, çökmüş insanlar gördük boğazımız düğümlendi, hepimizin göğüsüne bir mimar oturdu…
Kitabın her cümlesine takılıp düştüm,
sanki bugünler için yazılmış gibi hissettim geçen her ölüm kelimesinde tökezledim.
Çok fazla metafor vardı anlamakta zorlandığım oldu bu nedenle birkaç saat içinde bitirip kenara bırakacağınız bir kitap değil üzerine düşünerek aynı yerleri defalarca okuyarak günlerinizi ayıracağınız kıymetli bir eser.
Ben zaten üzgündüm daha çok üzüldüm teselli bulmak için okudum ve buldum.
“İnsana en büyük yardım, bir kalp ile yaratılırmış olması”
“İki yara birbirine kavuşmayı neden ister?
İki yara aynı anda dile gelmeyi neden ister?
Şimdiki zamanı; balçıktan bataklıktan çıkarma çabasıdır bu. Çekilmiş acılar bizi hep şimdiki zamanda tutar. Geçmiş ve gelecek kaybolup sonsuz bir şimdi oluşur. Acı ve yara bunun için vardır. Acısını kaybeden gelecek kaygısını bırakıp, ânın değerini bilmez belki de. Yarası kaybolan, dünü şimdiye çekemez.”
