Sema Erkan
@semanurerkan
Bir garip okur
Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmeni
ÇOMÜ
Bursa
17 Eylül
35 okur puanı
Temmuz 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Ey gönül haresi keder,
insan kendinden ne kadar uzağa gider
Korku, örtmeye en yatkın olduğumuz kirimiz, gizlemeye en çok uğraştığımız kokumuzdur.
Metis YayınlarKitabı okudu
Belki de en mutlu masal, birbirlerine saygı duymuş, birbirlerini sevmekle gerçek eşitlik tansığına ulaşmış -ya da ulaşmaya çalışmış- sevgililerin masalı; bir araya gelmeleri için, ölmeleri, gömülmeleri gerekmiş olsa da.
Metis YayınlarKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Ne mutlu cehaletin koruyucu rahmi içinde bir cenin gibi büzülüp yatanlara.
Ama inan bana, insanların çoğunun ruhu, bedeninden önce çürür.
Aşk denen şey bazen yürür, bazen uçar; bazen koşar biriyle birlikte; bir başkasıyla ölümcül yürüyüşe çıkar; üçüncüyü buzdan heykele çevirir; dördüncüyü atar alevlerin içine. Birini yaralar; öldürür ötekini. Aynı anda çakıp sönen bir şimşeğe benzer. Geceleyin saklar şafakta zapt edilecek olan kaleyi. Çünkü dayanacak güç yoktur karşısında.
Sayfa 107Kitabı okudu
Ne var ki, her şeyi bilmek için, belki hiçbir şey bilmemek gerektiğinden, ademoğullarından bazıları, bildikleri her şeyi unutmaya hayatlarını adadı. Çünkü onlara göre, ancak hiçbir şey bilmeyen bir masum, gördüğü anda O’nu tanıyabilirdi. Bunun için belki de, ölmeden önce ölmek gerekiyordu. Ölmek aslında, içindeki şarabı tamamen döküp billur kadehi boşaltmak gibi, her şeyi ebediyen unutmak ve artık hiçbir şey bilmemek demekti. Nasıl ki ancak boş bir kadeh İsa’nın kanıyla doluyorsa, aynı şekilde sadece her şeyi unutan bir gönül ilahi esintiyle dolardı. İşte “Galata Mevlevihanesi’nin şeyhi” olarak tanınmaktan ziyade, “ney” denilen o muhteşem, derin ve bir o kadar da yalın sazı, hazakatle ve ustalıkla üfleyip gönülleri açmasıyla bilinen Neyzen İbrahim Dede Efendi, bu esin dolu insanlardan biriydi.
Kusur benim imzamdır. Bir ismim olduğu sürece bir kusurum da olacak ve olmalı.
Bu dünyada insanların korktuğu tek şey öğrenmekti. Acıyı, susuzluğu, açlığı ve üzüntüyü öğrenmek onların uykularını kaçırıyor, bu yüzden daha rahat döşeklere, daha leziz yemeklere ve daha neşeli dostlara sığınıyorlardı. Dünyaya olan kayıtsızlıkları bazen o kerteye varıyordu ki, kendilerine altın ve gümüşten, zevk ve safadan, lezzet ve şehvetten bir alem kurup, keder ve ızdırap fikirlerinin kafalarına girmesine izin vermiyorlardı. Oysa, Uzun İhsan Efendi, Dünya’nın şahidi olmanın gerçek bir ibadet olduğunu sık sık söylerdi. Her insan şu ya da bu şekilde dünyayı okumalıydı. (…) Dünyaya şahit olmanın yolu ise maceranın kendisinden başka bir şey değildi. Yaşanılanlar, görülenler ve öğrenilenler ne kadar acı olursa olsun, macera insanoğlu için büyük bir nimetti. Çünkü dünyadaki en büyük mutluluk, bu Dünya’nın şahidi olmaktı.
tolstoy şöyle diyor:
"tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar:
ya bir insan bir yolculuğa çıkar, ya da şehre bir yabancı gelir.."
"Hiçbir iz yok."dedi Reşit.
Muhtar, avluyu yeniden taradı gözleriyle.O her şeyin mutlaka iz bırakacağına inanıyordu, izsiz şey olmazdı; kuşların bile izi vardı gökyüzünde, sözcüklerin dişte, bakışların yüzde.
Örneğin
Bir sevgiyi yontup onarmak için
Döğüşmek de sevgidir
Ve benim bildiğim kadarıyla
Her şeydir bir insan, her şeydir
Yalandır kısalığı yaşamın
Ve özellikle insan dediğimiz şey
İnançli bir insan soyunun parçasıysa ..
“sanki tek iççekişle tüm dünyayı dolduran hüzünlü nefessin”
Bize hiçbir şey yapmadılar; bizi sadece tam bir boşluğun içine bıraktılar ve herkes de bilir ki , dünyada, boşluğa bırakılmıştılar ve terk edilmişlik kadar insan ruhuna baskı yapan başka birşey şey yoktur.
Sayfa 53Kitabı okudu
İnsan sevmeli ;
bazen bir insanı, yahut da bir ağacı yahut da kanadı kırık bir kuşu…
zaten sevmezse insan, insan mı olur?
O zaman dehşetle, geleceğe ait hiçbir hayalimin olmadığının farkına vardım. Ziyan olmuş bir yaşamın arkasından ağıt yakıyordum ve ileriye dönük hiçbir şey söylemiyordum ...
Sayfa 86Kitabı okudu
Korku... Korku ve insan, korku ve insan talihi, insanın insana hücumu, o hiç yere düşmanlık. Fakat neyi aldatabilirdim, kime anlatabilirdim? İnsan neyi anlatabilir? İnsan insana, insanlara hangi derdini anlatabilir? Yıldızlar birbiriyle konuşabilir, insan insanla konuşamaz..
Sayfa 112 - Dergah YayıneviKitabı okudu
Ben anamın iyi çocuğuyum , korkma
Nereye gitsen iki bilet; biri sana dönmek için..
KırmızıKediKitabı okudu
Düşündü Mecnun, her gün yeniden düşündü. Her an yeni âlemler keşfeder oldu. İnsanlıktan eser bulunmayan vahşi âlemin ortasında, çepeçevre bir dünyanın kavurucu sıcağında veya yıldızlar altında uzayıp giden mavi gecelerin serinliğinde yeniden düşündü ve yeniden dünyalar keşfetti. Renkten renge giren bir ruhun, Elvan elvan boyanan bir gönlün namütenahi ikilemlerini, meddüncezirini yaşadı geceler ve günler boyu yeniden
Sayfa 35Kitabı okudu
