tolstoy’un şu zamana kadar okuduğum en güzel kitabıydı diyebilirim. çok akıcı bir kitaptı ve her karakteri ayrı bir hayattı. hapishane tasvirleri de oldukça iyiydi. ayrıca ana karakterin kendini keşfetmesi, bu denli değişmesi, eski yaşamına duyduğu tiksinti, bambaşka bir insan olması, rve sanki yeniden dirilmesi, önceden görmediği farketmediği bütün adaletsizlikleri, haksızlıkları farketmesi ve yaşadığı sancılar, okurların da kendi hayatlarını, ruhlarını düşünmelerine ve sorgulamalarına olanak sağlamıştır belki. güzeldi vesselam.
