. ..her zaman memnuniyetsizdi. Ben onu güldürmeye çalışsam da gülmezdi. İnsan denen varlık o kadar kolay bir şekilde, bir çırpıda değişebilir utanç verici, hayır, gülünç derecede korkunç bir değişim geçirirdi.
Ben zannediyordum ki ömürlerimizin teknesini istediğimiz sahile götürmek için yalnız onun dümenini ele almak kâfidir... Şimdi anlıyorum ki değilmiş... Yollar görünmez kayalarla doluymuş... Onlara çarpmamak lazımmış...