Zindanla anıldı erkeklerimiz Parsel parsel bölündü koca ömürler Dört duvarla çevrildi gençlik günleri Kimi adı duyulmayan dağ diplerinde Hicret yağmurlarına tutuldu Kimi yalnızlık iklimin sabır taşında
Kanlı gömleğiyle toprağa düştü...
Ey çağlara isyan eden feryat!
Ey göklerin onurlu habercisi!
Omuzumda taşıdığım mirasın sesi
Zamanı bir mum gibi eriten çığlık!
Uzat elini!
Dokun derbeder olmuş göğsümdeki acıya Dokun vaveyla çeken biçare çığlıklara
Soğuk bir kışın kederli sabahında Şefkat kalesine dadandı zaptiyeler Soysuzlar geçidine dönüştü devran
Üzerime çullandı çılgın bakışlar
Ruhumun masum tepelerine
Bir ok gibi saplandı acı; ayrılık
İslam'ın imanla ilişkisi bir ağacın toğumuyla olan ilişkisi gibidir. Toğumsuz, bir ağaç nasıl filizlenmezse, aynı şekilde başlangıçta imanı olmayan kimsenin müslüman olması da imkansızdır.