İnsan her adımını mezardan uzaklaştırmak için atar, yine her adımda mezara bir adım daha yaklaşır.( Nitekim her nefesini hayatını uzatmak için alır. Yine her nefeste hayatından bir nefeslik zaman azalır)
Değişimin ve değişim gereksiniminin olmadığı yerde zekada olmaz. Ancak çok çeşitli gereksinimleri ve tehlikeleri gidermek zorunda kalan hayvanlar zekadan yararlanır.
İnsan, insan kardeşlerinin sırtından geçinerek rahat rahat yaşamanın ve sefa sürmenin tadını çıkarmış, gereksinimi kendine şiar ve bahane edinmiş, zamanı gelince de o gereksinim kendi başına dert olmuştu.
Yukarıdünyalılar’ın eksiksiz bir güvence içinde olmaları, onları yavaş yavaş yozlaşmaya, beden, güç ve zeka bakımından genel bir gerilemeye yöneltmişti.
Dört elle sarıldığımız birçok kıymetlerin; uğrunda, sahici bir insan gibi kalbimiz ve kafamızla yaşamayı feda ettiğimiz binlerce sözde mühim şeylerin ne kadar kolay fırlatılıp atılabileceğini bana öğreten Yusuf!