Yemezdi kitap alırdı, içmezdi dergi alırdı. Üstüne başına bir şey almaz, gazete alırdı.
Bütün kuralları ve inandığımız değerleri çiğnedikten sonra, yaşamın ne anlamı kalır ki?
"Lê kes, tu kes hawara dilê wî nabihîse."
Ama kimse, hiç kimse, kalbinin yakarışını duymuyor.
Okur Takip Önerileri
Görüyorsun hayat bize ne oyunlar oynuyor? Hala bu dünyadayım; hala senden uzağım.
Fakat bir kadın hem zeki hem de kıskanç olursa, iki kadın haline gelir ve bu bir felakettir işte.
Sizi kime benzetiyorum, bilir misiniz? Cellatların elinde gülerek, parça parça olmaya katlanan kişilere.
''Denginiz değilim efendim, dengesizim...''
Kıskançlık!...
En sakin mizaçları bile coşturan o aşk felaketi!
Gelin güzel değil,ama gelinliğe bayıldım.
Bununla beraber yine sever.
Bir başkasının kolunda gördükten sonra daha da çok sever. Yalnız bir şey söyleyemez.
Zavallı çocuğu, işte bu bir şey söyleyememek öldürür.
''En güzel yıllarımı heba etmişim! Artık bunun farkındayım ve fark etmiş olmaktan acı duyuyorum.''
- Yalnız ne demek anlıyor musunuz?
- İyi de ne demek yalnız? Yani kimseyi görmüyor musunuz?
- Hayır, hayır, birini görmekse görüyorum, ama yine de yalnızım.
“Çünkü insanlar kendileri mutsuz olmadıkça, başkalarının mutsuzluğunu asla anlayamazlar.”
“Tüm mucizeler zamanla sıradanlaşır, bir sen aynı kalırsın Leyla. Benim gönlüm çöldü, sen o çölü bile deniz kıldın Leyla.”
Ben sana "yalnız kalamam" demedim, "beni yalnız bırakma" dedim.