Betül
@Betulozt
Hemşire
Eskişehir
7 okur puanı
Eylül 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Merhamet istemiyorum, hiç kimsenin acımasına ihtiyacım yok, merhamet de zulmün bir parçası. Merhamet zulmün merhemi
olamaz."
"Çocukken ruhumuz nereden çatladı ki biz şimdi o çatlaktan bakıyoruz ."Hasan Ali Toptaş
"İnsanın içinden bir şeyleri dışarı dökebilmesi için kendi sesini duyabileceği bir sessizliğe ihtiyacı var." diyor Mahir Ünsal Eriş
Okur Takip Önerileri
"Kendimi iyi hissetmenin değilse bile kötü hissetmemenin bir yolu olmalıydı,ölmedik ya?"
"Bence istediğin zaman yalnız kalabilmek mutluluğun en önemli nedenlerinden biridir."
Eğer her şeyinizi kaybetmişseniz, kalan son şey için çaresizce mücadele edersiniz.
Yaşamımız diyorum,zaten bulanık bir su gibi , niçin onu daha da bulandırmak ? Biliyorum, kaçınılır gibi değil artık...Bir yol göründü bana da, bir süre bu yolun üstünde yürüyeceğim.
Sevinçliyim, geceleri bana uğramayan uykunun yolunu öğrendim artık. Uykusuzluğa karşı koymak budalalık... Yeryüzünde en suçsuz şey uyku, oysa en suçlu varlık insan!!!
"Dünyada benim ihtiyaç duyduğum kadar sabır var mı Milena?"
“Belki bu da kafiydi. Bir insana bir insan herhalde yeterdi. Fakat o da olmayınca? Her şeyin bir hayal, aldatıcı bir rüya, tam bir vehim olduğu meydana çıkınca ne yapılabilirdi? Bu sefer inanmak ve ümit etmek kabiliyetini ben kaybetmiştim. İçimde insanlara karşı öyle bir itimatsızlık, öyle bir acılık peyda olmuştu ki, bundan zaman zaman kendim de korkuyordum. Kim olursa olsun, temasa geldiğim herkesi düşman, hiç değilse muzır bir mahluk telakki ediyordum. Seneler geçtikçe bu his kuvvetini kaybedeceğine şiddetlendi. İnsanlara karşı duyduğum şüphe, kin derecesine çıktı. Bana yaklaşmak isteyenlerden kaçtım. Kendime en yakın bulduğum veya bulacağımı zannettiğim insanlardan en çok korkuyordum. “O bile böyle yaptıktan sonra!..” diyordum…”
Sayfa 146Kitabı okudu
“Hayatımın en dolu, en manalı zannettiğim bir devresi birdenbire boşalmış, bütün manasını kaybetmişti. En tatlı emellerinin tahakkukunu gördüğü bir rüyadan acı hakikate uyanan bir insan gibi içim çekiliyordu. Ona hakikaten dargın değildim; asla kızmıyordum. Sadece müteessirdim. “Bunun böyle olmaması lazımdı” diyordum.
Sayfa 120Kitabı okudu
- Yaşamın tek çıkar yolu susmak, burda ve orda. Karalar giyecekmişiz ne çıkar, olsun? Uykumuzu daha çocuksu, daha derin kılar. Ama üzüntü demek, gece gündüz, uykuda olsun, uyanık olsun, vücuduna saplanmış bir oku taşımak demek, çekilir şey değil bu.
Gün gelir, insan yaşarken de ölebilir.