Babazade Shahla
@Butterfly01
History
Bakı, 30 Ağustos 2001
178 okur puanı
Eylül 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Hər hansı bir ideya sizə qeyri-həqiqi göründüyü üçün, onu heç vaxt kənara atmayın
Sayfa 269Kitabı okudu
Yeniden bir çocuğum. Düş gören bir çocuk. Yalnız bir çocuk. Niçin büyümeli? İstemiyorum. Hiçbir zaman istemedim. Ama zaman durdu, ben devam ettim. Aslında kimse insanların acıya katlanma gücünü bilemez. Tek bilen yüreğimizdir. Ve neye yarar?
Sayfa 272Kitabı okudu
'Bir ırmak kıyısında yaşamak istiyorum. Akarsuların öykülerini işitmek istiyorum... Kentlerin gürültüsünden kaçmak istiyorum... Güneş ışığının suya girdiğini, çakıltaşlarıyla kara kayaları altın sarısına boyadığını görmek istiyorum... Her şey saf ve dingin..."
Sayfa 217Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Sanırım benim güneşim dondu...
Sayfa 120Kitabı okudu
"İnsanları sevmekden pek hoşlanmıyorum da. Sevdim mi de, ölmelerinden korkuyorum"
"Sevdiklerinden çok ölen oldu mu?"
"Çok değil, hayır. Yalnızca bana sevgisiz hayatın beş para etmediğini öğreten bir adam"
Sayfa 59Kitabı okudu
"Uyu yavrum, uyu; çünkü çocukluk çok güzeldir"...
Sayfa 22Kitabı okudu
"İnsan insana nasıl hükmeder, Winston?"
Winston, biraz düşünüp, "Acı çektirerek," dedi.
"Tamam işte. Acı çektirerek. Boyun eğmek yetmez.
Acı çekmiyorsa, kendi iradesine değil de senin iradene boyun eğdiğinden nasıl emin olacaksın? Hükmetmek, acı çektirmekle ve aşağılamakla olur."
Ortaçağ'da Engizisyon diye bir şey vardı. Hiçbir işe yaramadı. Sapkınlığı ortadan kaldırmayı amaçlıyorlardı, güçlendirmekten başka bir şey yapmadılar. Engizisyon'un diri diri yaktığı her sapkının yerine binlercesi ortaya çıktı.
Geçmişi denetim altında tutan, geleceği de denetim altında tutar; şimdiyi denetim altında tutan, geçmişi de denetim altında tutar...
Bir doğru vardı, bir de doğru olmayan; doğruya sarıldığın zaman, tüm dünyayı karşına bile alsan, deli olmuyordun.
Küçükken seni kandırmışdım bir keresinde. Hani şu öğretmenden dayak yediğin gün. Yanağın kıpkırmızıydı, canın acıyordu... Kalbin de kırıktı her kesin içinde dayak attığı için öğretmen. Arka bahçeye kaçmışdın ders çıkışı. Ben de peşinden gelmişdim. Sana eğer üç kere bulut ol dersen, kalbindeki ve yanağındakı acının bulut olup öğretmene geçeceyini söylemiştim. Sen de üç kere, bulut ol demiştin yine ağlarken. Sonra gülmeye başladın, geçti diyerek. O gece, babaannem dua ederken, yanına çöküp ben de dua etmiştim. Allah'ım Yaprak üç kere bulut ol derse içinden, onun acısı bana geçsin diye... Geçti mi bilmiyorum ama, istersen yine dene. Bulut ol de üç kez, acılarının yükünü bana devret...
Azca inamı olsa-insan möcüzələr yaratmağa qadirdir, kapitan. Bir azca inam...
Sen kim bilir, rüzgarlı eteklerinle
Kim bilir hangi iklimdesin...
