ve ben şimdi seni bir kitabın arasında solmuş gül gibi, bitmeye yüz tutmuş bir kalemin ucunda, penceremdeki çiçeklerin zehirli toprağında ve sayamadığım kadar çok birlikte yürüdüğümüz o ıslak kaldırım kenarlarında yaşatacağım. olur da bir gün kirli bi hançer o güzel yüreğine saplanacak olursa, ben o ıslak kaldırım kenarında oturmuş seni bekliyor olacağım.
Birisinin hüngür hüngür ağlayarak kurduğu bir cümlenin, hiç kimsenin gönlüne değmemesi kadar canım yandı o gece. Sonra, gırtlağımda yüklemi olmayan bir cümle ile eve döndüm. İnsan aptal olduğunu öğrenince eve döner hep.
"İstesen de solduramazsın yüreğimdeki bu hisleri
Benim baharlarımın yağmuru sensin
İstesen de unutturamazsın o anılarla dolu gözleri
Unuttuklarımın yerine koyduğum sensin
Sana olan sevgimi böylesine hor görme
Çünkü o küçük gördüğün aşkın sahibi sensin."
-Cirmle-