E̶l̶a̶
@Elabln
"La vie est une soupe et je suis une fourchette.”
69 okur puanı
Ekim 2021 tarihinde katıldı
Ne fark ederdi ki zaten?
Herkes ölüyordu nasıl olsa; iyisi de kötüsü de, güçlüsü de zayıfı da, hayata dört elle sarılanı da yaşamı aşağılayanı da...
Herkes göçüp gidiyordu. Her şey göçüp gidiyordu.
Sayfa 37Kitabı okudu
Sanırım gözlerim kapandığında uçsuz bucaksız bir aydınlık ve ruhumun içinde yuvarlanacağı ışık dolu dipsiz bir uçurum göreceğim.
Şimdi tutsağım. Bedenim bir zindanda demirlere bağlı; zihnim korkunç, kanlı, karşı konulmaz bir düşüncenin esiri! Tek düşüncem, tek inancım, tek gerçekliğim var: Ölüm cezası!
Okur Takip Önerileri
Ruhum karartılarla, sessiz ve şekilsiz gölgelerle, eşya arkasına saklanan hayaletler gibi kendilerini göstermeden korkutan meçhul varlıklarla dolu.
Sayfa 96Kitabı okudu
Hayatımda büyük bir devrin kapandığı, korkunç yarına ilk adımı attığım an. Felaketlerimin başladığı saniyeyi tanıyorum. Hiç aldanmam.
Sayfa 77Kitabı okudu
Yeryüzüne küstüğünden, gökyüzüne asmış kendini...
İkiye bölünmüş bir bütün gibi yaşadım, bir yanım öbür yanıma düşman.
Sağımda kızgın kumlar gezdirdim, solum üşüyor eski bir anıdan.
sanmıştık ki ikimiz
yeryüzünde ancak
birbirimiz için varız
ikimiz sanmıştık ki tek kişilik bir yalnızlığa bile rahatça sığarız
hiç yanılmamışız
her an düşüp düşüp
kristal bir bardak gibi tuz parça kırılsak da
hâlâ içimizde o yanardağ ağzı
hâlâ kıpkızıl gülümseyen -sanki ateşten bir tebessüm-
zehir zemberek aşkımız
Hayat beni kaybetmekle hiçbir şey ziyan etmeyecekti. Hiç kimsenin benden bir şey beklediği ve benim hiç kimseden bir şey beklediğim yoktu.
“Yüreğini kolla, Aureliano” dedi,
“Ölmeden çürüyorsun.”
Revâ mı içimde soluklanan kuşların kanatlarını kırmak?
Ölebilirim genç yaşımda,
En güzel şiirlerimi söylemeden götürebilirim.
Şimdi kavakyelleri esiyorken başımda,
Sevgilim,
Seni bir akşamüstü düşündürebilirim.
