İlk Wulf Dorn kitabı olarak yazarın en iyi ve en çok okunan kitabı Psikiyatrist'i okumaya karar verdim. Sanırım bu ilk ve son olacak. Daha önce de farklı yazarlardan gerilim türünde kitaplar okudum. Fakat bunlar daha çok polisiye gerilim türünde idi. Bu kitabın yoğunlastigi tür ise psikolojik gerilim. Gerilim kitaplarında psikolojik öğelerin, aksiyonların içine serpiştirilmesini veya aksiyonların tamamen psikolojik olay veya olgulara dayandirilmasini severim ama bu kitapta olayın temel olarak dayandirildigi psikolojik rahatsızlığın kitabın temeline tam olarak yedirilmedigini düşünüyorum. Psikiyatrist olmasam da olaydaki psikolojik rahatsızlığın ve olayın ilerleyişinin birbirini tam olarak tamamladığını düşünmüyorum. Psikolojik öğelerin ve betimlemelerin, ruh hali tanimlamalarinin kitapta yavan kaldığını söyleyebilirim. Misal olarak, J.C.Grange'in, hayatını psikoloji kliniğinde geciren Wulf Dorn'dan daha ustaca bir psikolojik dil kullandığıni söyleyebilirim.
Kitap benim için her zaman biraz eksik kaldı.Bu kitabı okurken kendimi ne tam olarak gerilmiş, ne tam olarak korkmuş ve ne de tam olarak aksiyon içinde bulmuş hissettim. Herşey çok eksik kaldı bende, kitabı sadece sonunun nereye varacağını ruhsuz bir şekilde meraklandigim için bitirdim. Gerçi onu da az çok tahmin ettim. İlk 200 sayfada neredeyse bırakmaya bile niyetlendim. Yazarin olayları biraz duraganlastirdigini düşünüyorum, aksiyon kısmında beni olayın içine bir türlü çekemedi..
Ayrıca yazarın, kitabın bazı kısımlarını yalnızca yetişkinlerin okuyabileceği konulardan olusturmasi beni rahatsız etti.
