“İlk yazılarında Marx paradan mal ve hizmetlerin içeriğini, onları kişilikdışı bir biçime sokarak yadsıyan bir mübadele aracı, bir “evrensel fahişe” olarak söz eder.”
Ölmek bir şey değil, yok olmayı bilmek gerek.
Ölüm biyolojik rastlantının alanına giriyor, iş değil. Yok olmak ise daha önemli bir ihtiyaç. İnsan, kendi yok oluşunun denetimini biyolojiye bırakmamalı. Yok olmak; ne hayata ne de ölüme denk düşen bir muamma halini almak. Bazı hayvanlar ile yakınlarının karşısına geçip kendilerini yok eden vahşiler bunun nasıl yapılacağını biliyorlar.
Yazılan eser zaman kapsülünü aştıkça klasikleşiyor, Öteki’de bunlardan biri. Golyadkin ile birlikte Dostoyevski modern insanı karşımıza çıkartmaya devam ediyor; “Anlaşılan her şey, hatta doğa bile Bay Golyadkin’e karşı silahını çekmişti...”
''Çağdaş toplum ölümden kaçışı teşvik ederek ölümün reddini daha da güçlendirmiş ve ölmekte olanlarla ölmüşlerin arasını kapatmaya ayırdığımız zaman ve mekânı daha da kısıtlamıştır.''